Ömür

Akıp giden tatlı ömrüm nihayet buldu.
Divanda yatarken sevenlerin gözü doldu.
Böylece dostlardan ayrılmak bizi buldu.
Beni görenlerde gerçek gözlerine doldu.

Bir telaş oldum herkese yayılan haberimle.
Dostlar müteessir, ahbaplar kederimle.
Ben şimdi baş başa kaldım kaderimle.
Yakmaz inşallah Rabbim artık cürümümle.



Şimdi minarede okunan benim salalarım.
Ayrılıktan ağlıyor, teyzelerim halalarım.
Yıkamaya gelen hoca, getiren ahbaplarım.
Bir şey götüremiyorum, soyulan libaslarım.

Ateş yaktı dostlarım getirilen kazan altına.
Tahta cesedimi getirdiler yıkama sathına.
Çitilmiş çene, sonra bakın ayak parmağına.
Ne idim? Neler geldi bu tövbekar başına.

Kuru bir satha aktarıldım. Kefenlenmek için.
Yolculuk için en güzel ambalaj, ölenler için.
Bunca biriktirdiğim mal kaldı. Ne için?
Gözleri dolanlar bakar, acaba ne için?

Muaf tutulan yok. Acı olmayan acıdan.
Kalan var mı onca hacıdan hocadan?
Direnmek için fayda yok bacaktan koldan.
Gidiyorsun kaçtığın mabuda, utan ondan.

Yolculuk sandalı cami avlusundan geldi.
Koca ömür öyle geçti ki sanki bir yeldi.
Sanduka sandal beni götüren de seldi.
Konaklama bitmiş sefer yine başa geldi.

Musallada yatarken kıldılar namazımı.
Sevenler eda ettiler, ayrılık hazanımı.
Evde yıkadılar bile soğuyan kazanımı.
Gözleri dolu bırakıyorken ahbaplarımı.

Aheste aheste gidiyorum omuzlarda.
İşte kabristan nice canları ağırlamakta.
Her geçen gün biraz daha dolmakta.
Niceler gömülüp orada yalnız kalmakta.

Çukurum göründü. İlerde gözlüyor beni.
Niceleri göçmüş oraya bakın hepsi yeni.
Görüp başa gelecekleri anlamayan deni.
Niye bırakıp gideceksiniz dostlar beni.

Çukura inen üç kişiye veriverdiler beni.
Kıbleye müteveccih yan yatırdılar beni.
Ha bire toprak atarken bıraktılar beni.
Biten dualar giden dostlar üzüyor beni.

Birader her kesin başına bu gelecektir.
Gelmemiş fakat gelecek bir gerçektir.
Hayaldir amma gerçeğin ta kendisidir.
Bu mısralar tercümanı ömür ve ölümdür.