Dünyada en kutsal meslekler ikidir, birincisi öğretmenlik, öbürüsü de tabîblik. İlki insanın kişiliğini, demekki içini inşâa edip korurken, ikincisi bedenini yanî dışını koruyup sıhhatini temîn ederler. Bu iki kutsal mesleği icrâ edenlerin biricik işleri, insanın 'kendisi-olmayan'ı yaşatma işidir. Yanî bu meslektekiler 'ben'ci değil, alabildiğine 'biz'cidirler. İşte bu sebeple bu iki mesleği de metâ aparmacılığı olarak görüp parasını, pulunu hesab edenler, şu hayatta en nefret ettiğim insanlardırlar. O derin ama gizli çukura düşmeyenler, işte onlar, ne kadar baş tâcı edilseler azdır.
Mehmet Aktaş