Şimdi ben size kendi halimi haber vereyim. Kitap okumaya asla doymam. Daha önce görmediğim bir kitap gördüğüm zaman hazine bulmuş gibi olurum. Nizamiye medresesine vakfedilmiş kitapların listesine baktığımda gördümki altıbin cilte yakın kitap var. Ebu Hanifenin, Humeydi'nin, şeyhimiz Abdulvehhab'ın, İbni Nasır'ın, Ebu Muhammed b. Haşşab'ın ve gücümün yettiği diğer kimselerin kitaplarını -ki hepsi yükler dolusuydu- listesine de baktım. Ben yirmi bin cilt kitap okudum demiş olsam daha fazlasını okumuşumdur ki henüz ilim talebesiyim.
Ben o kitapları incelemekle önceki alimlerinin yaşamlarını, gayretlerinin büyüklüğünü, hıfzlarını, ibadetlerini, bildikleri acayip şeyleri öğrenip istifade ettim. Okumayanlar buradaki zevki elbette bilemezler. Bu yüzden insanların içinde bulundukları küçümsemeye ve taleberin gayret düşüklüklerini hakir görmeye başladım, Allaha hamdolsun.
.................
Önceki alimlerin himmet ve gayretleri yüceydi. Onların ömürlerinin özü olan yazmış oldukları kitaplar bunun en iyi delilidir. Fakat yazmış oldukları kitapların çoğu unutulup hatırdan silindi. Çünkü talebelerin himmetleri zayıfladı, muhtasar kitaplar istemeye, uzun kitaplar merak duymamaya başladılar. Sonra da sadece ders olarak gördükleri kitaplarla yetinip diğerlerini boşladılar. Böylece kitaplar unutuldu ve kopya edilip çoğaltılmadı.
İlim talebinde mükemmeli isteyen kişinin tek yolu geride kalıp görünmeyen kitapları okumak ve çokça mutalaa etmektir. İşte o zaman talebe öncekilerinin ilimlerini ve himmetlerinin yüceliğini görecek ve böylece aklı bilinecek, gayretle çalışmaya başlayacaktır. Hiçbir kitap faydadan hali değildir.
(Ebul Ferec İbn'ul Cevzi rahimehullah - Hatırlı sayfalar)
Ben o kitapları incelemekle önceki alimlerinin yaşamlarını, gayretlerinin büyüklüğünü, hıfzlarını, ibadetlerini, bildikleri acayip şeyleri öğrenip istifade ettim. Okumayanlar buradaki zevki elbette bilemezler. Bu yüzden insanların içinde bulundukları küçümsemeye ve taleberin gayret düşüklüklerini hakir görmeye başladım, Allaha hamdolsun.
.................
Önceki alimlerin himmet ve gayretleri yüceydi. Onların ömürlerinin özü olan yazmış oldukları kitaplar bunun en iyi delilidir. Fakat yazmış oldukları kitapların çoğu unutulup hatırdan silindi. Çünkü talebelerin himmetleri zayıfladı, muhtasar kitaplar istemeye, uzun kitaplar merak duymamaya başladılar. Sonra da sadece ders olarak gördükleri kitaplarla yetinip diğerlerini boşladılar. Böylece kitaplar unutuldu ve kopya edilip çoğaltılmadı.
İlim talebinde mükemmeli isteyen kişinin tek yolu geride kalıp görünmeyen kitapları okumak ve çokça mutalaa etmektir. İşte o zaman talebe öncekilerinin ilimlerini ve himmetlerinin yüceliğini görecek ve böylece aklı bilinecek, gayretle çalışmaya başlayacaktır. Hiçbir kitap faydadan hali değildir.
(Ebul Ferec İbn'ul Cevzi rahimehullah - Hatırlı sayfalar)