Soru Şüphe Vesvesesi İnkara Doğru Gidiyorsa Ne Yapılmalı?

Neredeyse iki haftadır Allah'ın varlığına dair şüphe vesvesesi içindeydim, git gide kötü bir duruma gidiyor. Allah yoksa gibi bir düşünce ilk başta kabul görüyor gibi olsa da sonrasında beni aşırı korkutuyor, sıcak basıyor. İmansız olmak istemiyorum, kalbimin mühürlenmesini de istemiyorum ama olmuyor gibi hissediyorum. "Yeter artık kabul et, ne direniyorsun Allah yok!" gibi zorlamaya geldi vesvese seviyesi, direnmeye çalışıyorum ama kabul ediyormuş gibi hissediyorum ama istemiyorum da. Çok garip bir haldeyim. Vesveseye karşı gelebilmenin en önemli yöntemi aldırmamakmış fakat bunu beceremiyorum, iş çığırından çıktı. Tefekkür etmeye başladığım zaman ya da dua etmek istediğim zaman sıcak basıyor ve "Hayal ürününde kurduğun şeyle kendini rahatlatıyorsun, bu zamana kadar duan kabul olmadı, Allah olsaydı kabul olurdu, boşuna ne uğraşıyorsun?!" gibi şeyler geçiyor aklımdan ve yapacağım şeyler yarıda kalıyor. Ateistlerin iddialarini okuyarak kendimi şeytana karşı güçlendirmek istedim ama bu daha da kötü etkiledi beni. Bari Kuran okuyayım düzelirim dedim, "Kuran'ı insanın biri yazdı" diye de kemiriyor kafamı çok ortada kaldım. Dinler insanların uydurma masalları mıdır diye şüpheye de düşüyorum. Allah yoksa amaç yoktur hayatta ama öyleyse bu evreni kim var etti diye de düşünüyorum. Eskisi gibi inançlı olmak istiyorum ama kafamdaki şüpheler yiyor hep beni. Zikir getirmeli miyim her şeye rağmen? Ne zaman dua, ibadet, zikir yapmaya yeltensem "Kafirler zikir mi getirir? Daha çok günahın olacak, kalbin mühürlenecek, bırak duayı zikri" gibi şeyler geçiyor. Allah'a dua etmeye başladığımda "Allah inkarcıları doğru yola getirmez, boşuna dua ediyorsun, duanı kabul etmeyecek, inkar ediyorsun sen! Allah bile senden vazgeçmiş ne uğraşıyorsun? Yola girecek olsan, şu ana kadar böyle uğraşmazdın." diyen bir ses susmuyor, engel oluyor her yapacağım işe. Kuranı kabul etmiyormuş gibi hissediyorum, okuduğum her ayete bir kulp bulan bi ses var, çaresiz kaldım resmen. Tefsiriyle okumak istiyorum, bu sefer "Allah neden apaçık gönderdik diyor da tefsirine bakmak zorunda bırakıyor insanları?" kafamı yiyor. Allahın varlığına inanıyor muyum diye kendimi yokluyorum sürekli ama kabul etmiyormuşum gibi düşündürtüyor. Hristiyanlığı araştırmak istediğimde de Hz. İsa'yı Tanrı kabul ediyormuşum gibi düşündürmüştü. Kalbim aşırı sıkışıyor, huzurlu değilim hiç ve bunlarla uğraşırken kalbim hiçbir şey hissetmiyormuş hale geliyor. Ne inandığımı hissediyorum, ne inanmadığımı. İnkara mı gidiyorum, şeytan vesvesesiyle kabul ediyormuşum gibi mi gösteriyor?

Kardeşim sakin ol ve önceki açtığın konuya verilen cevabları incele;

Vesveselerine çare olacak tek bir soru cümlesi(Buna divan edebiyatında "sehl-i mümteni"sanatı da denir.)Bir mütefekkir şöyle demiş:"Sonum yokluk ise bu kadar varlık niye?"

mücadeleicindebiri' Alıntı:

Neredeyse iki haftadır Allah'ın varlığına dair şüphe vesvesesi içindeydim, git gide kötü bir duruma gidiyor. Allah yoksa gibi bir düşünce ilk başta kabul görüyor gibi olsa da sonrasında beni aşırı korkutuyor, sıcak basıyor. İmansız olmak istemiyorum, kalbimin mühürlenmesini de istemiyorum ama olmuyor gibi hissediyorum. "Yeter artık kabul et, ne direniyorsun Allah yok!" gibi zorlamaya geldi vesvese seviyesi, direnmeye çalışıyorum ama kabul ediyormuş gibi hissediyorum ama istemiyorum da. Çok garip bir haldeyim. Vesveseye karşı gelebilmenin en önemli yöntemi aldırmamakmış fakat bunu beceremiyorum, iş çığırından çıktı. Tefekkür etmeye başladığım zaman ya da dua etmek istediğim zaman sıcak basıyor ve "Hayal ürününde kurduğun şeyle kendini rahatlatıyorsun, bu zamana kadar duan kabul olmadı, Allah olsaydı kabul olurdu, boşuna ne uğraşıyorsun?!" gibi şeyler geçiyor aklımdan ve yapacağım şeyler yarıda kalıyor. Ateistlerin iddialarini okuyarak kendimi şeytana karşı güçlendirmek istedim ama bu daha da kötü etkiledi beni. Bari Kuran okuyayım düzelirim dedim, "Kuran'ı insanın biri yazdı" diye de kemiriyor kafamı çok ortada kaldım. Dinler insanların uydurma masalları mıdır diye şüpheye de düşüyorum. Allah yoksa amaç yoktur hayatta ama öyleyse bu evreni kim var etti diye de düşünüyorum. Eskisi gibi inançlı olmak istiyorum ama kafamdaki şüpheler yiyor hep beni. Zikir getirmeli miyim her şeye rağmen? Ne zaman dua, ibadet, zikir yapmaya yeltensem "Kafirler zikir mi getirir? Daha çok günahın olacak, kalbin mühürlenecek, bırak duayı zikri" gibi şeyler geçiyor. Allah'a dua etmeye başladığımda "Allah inkarcıları doğru yola getirmez, boşuna dua ediyorsun, duanı kabul etmeyecek, inkar ediyorsun sen! Allah bile senden vazgeçmiş ne uğraşıyorsun? Yola girecek olsan, şu ana kadar böyle uğraşmazdın." diyen bir ses susmuyor, engel oluyor her yapacağım işe. Kuranı kabul etmiyormuş gibi hissediyorum, okuduğum her ayete bir kulp bulan bi ses var, çaresiz kaldım resmen. Tefsiriyle okumak istiyorum, bu sefer "Allah neden apaçık gönderdik diyor da tefsirine bakmak zorunda bırakıyor insanları?" kafamı yiyor. Allahın varlığına inanıyor muyum diye kendimi yokluyorum sürekli ama kabul etmiyormuşum gibi düşündürtüyor. Hristiyanlığı araştırmak istediğimde de Hz. İsa'yı Tanrı kabul ediyormuşum gibi düşündürmüştü. Kalbim aşırı sıkışıyor, huzurlu değilim hiç ve bunlarla uğraşırken kalbim hiçbir şey hissetmiyormuş hale geliyor. Ne inandığımı hissediyorum, ne inanmadığımı. İnkara mı gidiyorum, şeytan vesvesesiyle kabul ediyormuşum gibi mi gösteriyor?

Genişletmek için tıkla ...

Dualarının kabul olmaması gibi bir şeyin ALLAH'ın varlığına dair şüphe ettirmesi (ve diğer dedikleriniz) tam bir vesvese örneği. Ben bile yaşamımda ALLAH'ın bana mucizevi yardımlarına şahit oldum. Mucahidlerin yaşamlarını da okuyabilirsiniz. Abdullah Azzam'ın bu konudaki bir kitabından alıntılar:
Ayrıca sizinle aynı/benzer durumları yaşayan çok Müslüman vardır emin olun. Ben de yakın geçmişte yaşıyordum, Elhamdulillah şimdi geçtiğini söyleyebilirim. Ve bu vesveselerin birbiriyle tutarsızlığı da bunların gerçek düşüncelerimiz olmadığını gösteriyor. Musallat olan cinin dedikleri, birbiriyle tutarsız, adeta İslâm'dan çıkmamız için akla getirebileceği her düşünceyi deneyen saçma vesveseler. Ruhumuzun dedikleri, altta yatan İslâm'dan çıkmama ve bu vesveselerden rahatsız olma, onlara karşı çıkma isteğimiz.

mücadeleicindebiri' Alıntı:

Neredeyse iki haftadır Allah'ın varlığına dair şüphe vesvesesi içindeydim, git gide kötü bir duruma gidiyor. Allah yoksa gibi bir düşünce ilk başta kabul görüyor gibi olsa da sonrasında beni aşırı korkutuyor, sıcak basıyor. İmansız olmak istemiyorum, kalbimin mühürlenmesini de istemiyorum ama olmuyor gibi hissediyorum. "Yeter artık kabul et, ne direniyorsun Allah yok!" gibi zorlamaya geldi vesvese seviyesi, direnmeye çalışıyorum ama kabul ediyormuş gibi hissediyorum ama istemiyorum da. Çok garip bir haldeyim. Vesveseye karşı gelebilmenin en önemli yöntemi aldırmamakmış fakat bunu beceremiyorum, iş çığırından çıktı. Tefekkür etmeye başladığım zaman ya da dua etmek istediğim zaman sıcak basıyor ve "Hayal ürününde kurduğun şeyle kendini rahatlatıyorsun, bu zamana kadar duan kabul olmadı, Allah olsaydı kabul olurdu, boşuna ne uğraşıyorsun?!" gibi şeyler geçiyor aklımdan ve yapacağım şeyler yarıda kalıyor. Ateistlerin iddialarini okuyarak kendimi şeytana karşı güçlendirmek istedim ama bu daha da kötü etkiledi beni. Bari Kuran okuyayım düzelirim dedim, "Kuran'ı insanın biri yazdı" diye de kemiriyor kafamı çok ortada kaldım. Dinler insanların uydurma masalları mıdır diye şüpheye de düşüyorum. Allah yoksa amaç yoktur hayatta ama öyleyse bu evreni kim var etti diye de düşünüyorum. Eskisi gibi inançlı olmak istiyorum ama kafamdaki şüpheler yiyor hep beni. Zikir getirmeli miyim her şeye rağmen? Ne zaman dua, ibadet, zikir yapmaya yeltensem "Kafirler zikir mi getirir? Daha çok günahın olacak, kalbin mühürlenecek, bırak duayı zikri" gibi şeyler geçiyor. Allah'a dua etmeye başladığımda "Allah inkarcıları doğru yola getirmez, boşuna dua ediyorsun, duanı kabul etmeyecek, inkar ediyorsun sen! Allah bile senden vazgeçmiş ne uğraşıyorsun? Yola girecek olsan, şu ana kadar böyle uğraşmazdın." diyen bir ses susmuyor, engel oluyor her yapacağım işe. Kuranı kabul etmiyormuş gibi hissediyorum, okuduğum her ayete bir kulp bulan bi ses var, çaresiz kaldım resmen. Tefsiriyle okumak istiyorum, bu sefer "Allah neden apaçık gönderdik diyor da tefsirine bakmak zorunda bırakıyor insanları?" kafamı yiyor. Allahın varlığına inanıyor muyum diye kendimi yokluyorum sürekli ama kabul etmiyormuşum gibi düşündürtüyor. Hristiyanlığı araştırmak istediğimde de Hz. İsa'yı Tanrı kabul ediyormuşum gibi düşündürmüştü. Kalbim aşırı sıkışıyor, huzurlu değilim hiç ve bunlarla uğraşırken kalbim hiçbir şey hissetmiyormuş hale geliyor. Ne inandığımı hissediyorum, ne inanmadığımı. İnkara mı gidiyorum, şeytan vesvesesiyle kabul ediyormuşum gibi mi gösteriyor?

Genişletmek için tıkla ...

Evvela Rabb'im size yardım etsin, zikir çok kuvvetli bir kalkandır dilinizi boş bırakmayın sürekli Allah'ı zikr edin,inseAllah... Şu videoyu da dinlemenizi tavsiye ederim.

Kafandaki bu sesler genel olarak cin musallatını gösteriyor.Bir rukye olmanı tavsiye ederim.Çünkü şeytanlar tekrarlanan bir şekilde kafanın içinde bunu yaparak kafir olmanı isterler.

Sana tavsiyem Allah'a dua etmeye devam et.Allah'ın isimleriyle Ona bu şüpheyi yok etmesi için dua et.

mücadeleicindebiri' Alıntı:

Neredeyse iki haftadır Allah'ın varlığına dair şüphe vesvesesi içindeydim, git gide kötü bir duruma gidiyor. Allah yoksa gibi bir düşünce ilk başta kabul görüyor gibi olsa da sonrasında beni aşırı korkutuyor, sıcak basıyor. İmansız olmak istemiyorum, kalbimin mühürlenmesini de istemiyorum ama olmuyor gibi hissediyorum. "Yeter artık kabul et, ne direniyorsun Allah yok!" gibi zorlamaya geldi vesvese seviyesi, direnmeye çalışıyorum ama kabul ediyormuş gibi hissediyorum ama istemiyorum da. Çok garip bir haldeyim. Vesveseye karşı gelebilmenin en önemli yöntemi aldırmamakmış fakat bunu beceremiyorum, iş çığırından çıktı. Tefekkür etmeye başladığım zaman ya da dua etmek istediğim zaman sıcak basıyor ve "Hayal ürününde kurduğun şeyle kendini rahatlatıyorsun, bu zamana kadar duan kabul olmadı, Allah olsaydı kabul olurdu, boşuna ne uğraşıyorsun?!" gibi şeyler geçiyor aklımdan ve yapacağım şeyler yarıda kalıyor. Ateistlerin iddialarini okuyarak kendimi şeytana karşı güçlendirmek istedim ama bu daha da kötü etkiledi beni. Bari Kuran okuyayım düzelirim dedim, "Kuran'ı insanın biri yazdı" diye de kemiriyor kafamı çok ortada kaldım. Dinler insanların uydurma masalları mıdır diye şüpheye de düşüyorum. Allah yoksa amaç yoktur hayatta ama öyleyse bu evreni kim var etti diye de düşünüyorum. Eskisi gibi inançlı olmak istiyorum ama kafamdaki şüpheler yiyor hep beni. Zikir getirmeli miyim her şeye rağmen? Ne zaman dua, ibadet, zikir yapmaya yeltensem "Kafirler zikir mi getirir? Daha çok günahın olacak, kalbin mühürlenecek, bırak duayı zikri" gibi şeyler geçiyor. Allah'a dua etmeye başladığımda "Allah inkarcıları doğru yola getirmez, boşuna dua ediyorsun, duanı kabul etmeyecek, inkar ediyorsun sen! Allah bile senden vazgeçmiş ne uğraşıyorsun? Yola girecek olsan, şu ana kadar böyle uğraşmazdın." diyen bir ses susmuyor, engel oluyor her yapacağım işe. Kuranı kabul etmiyormuş gibi hissediyorum, okuduğum her ayete bir kulp bulan bi ses var, çaresiz kaldım resmen. Tefsiriyle okumak istiyorum, bu sefer "Allah neden apaçık gönderdik diyor da tefsirine bakmak zorunda bırakıyor insanları?" kafamı yiyor. Allahın varlığına inanıyor muyum diye kendimi yokluyorum sürekli ama kabul etmiyormuşum gibi düşündürtüyor. Hristiyanlığı araştırmak istediğimde de Hz. İsa'yı Tanrı kabul ediyormuşum gibi düşündürmüştü. Kalbim aşırı sıkışıyor, huzurlu değilim hiç ve bunlarla uğraşırken kalbim hiçbir şey hissetmiyormuş hale geliyor. Ne inandığımı hissediyorum, ne inanmadığımı. İnkara mı gidiyorum, şeytan vesvesesiyle kabul ediyormuşum gibi mi gösteriyor?

Genişletmek için tıkla ...

Selamun aleyküm kardeşim,

şüphelerin oluşması normal bir şey, çünkü iman inanç meselesidir, ya inanırsın ya inanmazsın. İnanmak ise kolay bir şey değildir, Allah dilediğine verir iman nimetini. Senin yapman gereken kalbini açık tutmak ve Allah'a yönelmek, imanı isteyip ikrar etmektir. Böyle yöneldikten sonra yine de kafanda şüpheler oluşabilir, bunu dert etme, senin yapman gereken Allah'a olan teslimiyetini bırakmadan bu şüpheler üzerinde düşünüp tefekkür etmek, araştırmaktır. Eyüp aleyhisselam bile hastalığından dolayı benzer bir duruma düşmüştür. Havariler gökten bir sofra dilemişlerdi hatırlarsan. Halilullah İbrahim de ölülerin nasıl dirildiğini görmek istemiştir. Allahümme salli ve sellim aleyh. Allah'a güvenip güvenmemek, veya başka bir deyişle karamsar veya iyimser olmak senin elindedir. İyimser olmak kolaycılık yada saflık değildir, bir erdemdir. Allah iyimser olmamızı ister. İman etmek için kalp gözünü açman gerekir. İman gözle görülen bir şey değildir. Felsefe her ne kadar çabalasa da tanrının varlığını 100% ispat edemez, yalnızca onun varlığına dair kuvvetli bir ihtimal olduğunu savunabilir, ki bu da tabi güzel bir şeydir, ama iman etmeye yetmez. Ancak anlattığın türdeki şüpheler imanın yeşermesine bir engeldir ve onlarla baş etmeyi öğrenmen gerekiyor. Yalnız bu bir utanç sebebi değildir, bunu bilmelisin. Her insanın mizacı farklıdır. Alllah seni daha şüpheci yaratmış olabilir. Bununla baş etmeyi öğrenmen gerekiyor. Saydığın şüpheleri şöyle sıralayabiliriz sorular halinde. Ben buna daha iyi düşünmeni sağlayacak bazı sorular ekleyeceğim, bunlar üzerinde düşün ve cevabını ara.

• Kainatta ve insanlık tarihinde Allah'a işaret eden ne gibi ayetler vardır? Bir tanrının varlığı mı daha olasıdır yoksa yokluğu mu?
• Allah dualara hangi şekillerde cevap verir? Her duayı kabul etmek zorundamıdır? Etmediği durumlarda duanın faydası nedir? Bazı duaları kabul etmemesi acziyettenmidir hâşâ yoksa ne gibi bir hikmeti olabilir?
• Kuran Hazreti Muhammed'in şahsından çıkmış bir kelam olabilir mi? Buna işaret eden bir noksan varmıdır Kuran'da? Allah'tan geldiğine işaret eden hangi özellikler vardır? Tevrat ve İncil'e baktığımızda Kuran nasıl durur?
• Kuran'ın apaçık (mubin, muhkem) olması ne anlama gelir? Tefsirin maksadı nedir? Tefsirsiz Kuran okunmaz mı?

Eğer bu konuların peşini bırakmayıp düzgün okumalar yaparsan veya bilgili kişilerle sohbet edersen tatmin edici cevaplara varacaksındır, sana bu konuda ümit verebilirim. Ama eğer zihnini başka argümanlara karşı kapatırsan ve sadece kendi içindeki şüphe argümanlarını tekrarlarsan bir yere varamazsın. O yüzden sana bir günlük tutup düşüncelerini ve duyduklarını yada öğrendiklerini kaleme almayı tavsiye ederim.

Selametle kal,
kardeşin Abdurrahman

ibni hibban rahimullahın hadis kitabında bu konu vardı rasulullah saw şüpheden kimsenin kolya kolay kurtulamayacaüını söylüyordu şüphe geldiği zaman hadid suresi 3. ayeti okumamızı tavsiye ediyordu rasullah saw

nefis bastırıyor bu olayı günahlardan dolayı yaşıyor olabilirsin tevbe istiiğfar etmeni tavsiye ederim sonrada hadi 3 ayetini okumaı tavsiye ederim bende denedim şüphelerden kurtuursun