Tebliğ Edemiyorsan, Örnek Ol !

DAVETÇİ HER ZAMAN İNSANLARIN HAYRINI İSTER

Allah Teâlâ, Yasin sûresinde, bir davet olayını bize anlatmaktadır. Bu olayda kavmi tarafından öldürülen davetçinin, ölüm anmda bile kavminin iyiliğini ve hidayete ermelerini istediği vurgulanmaktadır. Öldüğü anda gördüklerini kavminin bilmesini ve doğru yola girmelerini temenni etmiştir. Kur'an-ı Kerim'de bu olay şöyle anlatılır:

"Şehrin en uzak yerinden bir adam koşarak geldi: "Ey kavmim, elçilere uyun" dedi. Sizden ücret istemeyenlere uyun, onlar hidayet bulmuş kimselerdir. "Bana ne oluyor ki, beni yaratana kulluk etmeyecekmişim? Siz O'na döndürüleceksiniz. Ben, O'ndan başka ilahlar edinir miyim ki, Rahman (olan Allah), bana bir zarar dileyecek olsa, ne onların şefaati bana bir şeyle yarar saklar, ne de onlar beni kurtarabilirler.

O durumda ise, gerçekten ben apaçık bir sapıklık içinde olmuş olurum. Şüphesiz ben, sizin Rabbinize iman ettim; işte beni işitin. Ona: "Cennete gir" denildi. O da: "Keşke benim kavmim de bir bilseydi" dedi. Rabbimin beni bağışladığını ve beni ağırlananlardan kıldığını."(Yasin Sûresi/ 20-27)

İbn Kesir, bu ayetleri tefsir ederken şunları söyler: İbn İshak, kendisine İbn Abbas'tan gelen bir habere dayanarak der ki: Davetçi: "Şüphesiz ben, sizin Rabbinize iman ettim." dediğinde, kavmi topluca üzerine atlayarak onu öldürdüler. Bunun üzerine o da: "Ona: "Cennete gir" denildi.

O da: "Keşke benim kavmim de bir bilseydi" dedi." Katade der ki: mü'minin daima insanların iyiliğini ister. Onları yanlışlıklara sürüklemekten şiddetle kaçınır. O, ölüm anında bile Allah'ı kendisine yaptığı ikramı gördüğünde der ki: "Keşke kavmim bilseydi, Rabbimin beni bağışladığını ve beni ağırlananlardan kıldığını." (Tefsiru’l Kur’ân’il Azîm (İbn-i Kesir) C:3, Sh: 578-579)

Gerçekten her mü'min, sadece insanların değil bütün varlıkların iyiliğini ister. Karşılaştığı sıkıntı ve eziyetler ne olursa olsun, bu isteğinden asla vazgeçmez. Daima fazilet, erdem ve iyiliklerin yayılmasını arzular.