Kefenler yırtıldı; bedenler çürüdü ve renkler değişti.
Ne oluyor bize, görmezden geliyoruz dönüş yerimizi.
Gaflete dalmışız, unutuyoruz bizi unutmayanı.
Hırsımız artıyor, zaman bizi alıkoyduğu halde.
Sanki hırstan men etmesi, teşvik ediyor bizi.
Nerede krallar, nerede onların oğulları,
Nerede kendilerine boyun eğilenler?
Ölüm onlara geldi de değiştirdiler,
Vatanlarını başka vatanlarla.
Şatafatlı şehirlerde oturuyorlardı,
Toz kaplı, ıssız çukurlara yerleştiler.
Ey heva meydanlarında neşeyle koşan!
Günah elbiseleri içinde sarhoşça dolaşan!
Zaman ve ömür oyun içinde geçti.
Geçenler sana yeter, kalanlarda..
"Lezzetleri yok eden ölümü çokça hatırlayınız" (Tirmizi, Nesai, ibn Mâce)