Günün Sahih Hadis-i Şerif'i

minhac' Alıntı:

Ebu Hureyre r.a. 'den haber verdi ki, Peygamber s.a.v. şöyle buyurmuştur:
"Allah bir kulu sevdiği zaman Cibril'e:
— Allah falan kulu sever, sen de onu sev! diye nida eder.
Cibril de o kulu sever. Sonra Cibril gök halkı içinde:
— Allah falanı seviyor, onu sizler de sevin! diye nida eder.
Bunun üzerine o kulu gök ehli de sever. Sonra yerdeki insanların gönlüne o kimse hakkında bir kabul ve sevgi konulur" Buhari, Edep

Genişletmek için tıkla ...

RABBİM bizleri seven kullarından eylesin aminn

Aişe (Radiyallahu Anha) şöyle haber verdi:
“Aişe (Radiyallahu Anha) üzerinde suretler bulunan bir numruka satın almıştı. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) onu görünce kapının önünde dikildi, eve girmedi ve yüzünün rengi değişmeye başladı Aişe (Radiyallahu Anha) Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in yüzündeki isteksizliği bildim de:
−Ya Rasulallah işlediğim günahtan Allah’a ve Rasulüne tevbe ediyorum, ben ne günah işledim? dedim. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
−‘Bu numruka da nedir?’ buyurdu. Ben:
−Sen onun üzerine oturasın ve ona yaslanasın için sana satın aldım dedim. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
−‘Bilmedin mi? Kıyamet gününde bu suretlerin sahipleri kuşkusuz azaplandırılırlar. Onlara: Suret verdiğiniz bu şeylere can verin diriltin denilir’ buyurdu. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
−‘İçerisinde bu gibi suretler bulunan eve melekler asla girmezler’ buyurdu. Aişe (Radiyallahu Anha) dedi ki:
−O numrukayı çıkarana kadar Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) eve girmedi.”
en-Numruka: Üzerine yaslanılan küçük köşe yastığı.
Buhari (1946) Müslim (2107/96) Tayalisi (1425) Beyhaki (14554) Begavi (2321) Albânî (162-Zifaf)

Hazreti Ebû Hureyre radiyallahü anh’ın rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi vesellem) şöyle buyurmuştur:

Kendin için sevip arzu ettiğin şeylerin diğer insanlar için de gerçekleşmesini dile ki, kâmil manada müslüman olasın!.

(Tirmizî, 4/551; İbn Mace, 2/1410; Müsned, 2/310)

Rasulullah;
"Paranın kulu yüzüstü düşsün(sürünsün), helak olsun! Dinarın kulu yüzüstü düşsün (sürünsün) helak olsun. Saçaklı ve şatafatlı (gösterişli) elbiselerin kulu yüzüstü düşsün (sürünsün)! Mide kulu yüzüstü düşsün (sürünsün) helak olsun, yıkılsın baş aşağı olsun! Bir şerre uğrarsa kurtulmasın ki o, kendisine verildiği zaman razı olur, verilmezse kızar ve gazablanır." (Buhari, Cihad: 7; Rikak: 10; İbn Mace, Zühd: 8.)

Rabbim ihtiras sahibi olmaktan sana sığınırız!

Ömer ibnu'l-Hattab r.a.'dan: Peygamber s.a.v.'in huzuruna (Havazin kabilesinden) birtakım esirler gelmişti. Bunların içinde emzikli bir kadın vardı. (Çocuğunu kaybetmişti.) O kadın göğsüne biriken sütü sağıyor, çocuklara veriyor, emziriyordu. Bu kadın esirler arasında çocuğunu bulunca hemen alıp onu sinesine bastı ve (derin bir şefkatle) çocuğunu emzirmeye başladı. Bu yüksek şefkat levhasını görünce Peygamber s.a.v. bize:
— "Şu kadının kendi çocuğunu ateşe atacağını sanır mısınız?" dedi.
Biz de:
— Hayır, atmamaya muktedir oldukça atmaz! dedik. Peygamber s.a.v.:
—"İşte Yüce Allah kullarına bu kadının çocuğuna şefkatinden daha merhametlidir" buyurdu.
Buhari, Edep

Ebu Hureyre'den; Nebi Sallallahu aleyhi ve sellem
"Yüce Allah şöyle der: Kim benim bir velime düşmanlık yaparsa, bana savaş açmış olur. Kulum, kendisine farz kıldıklarımla bana yaklaştığı kadar başka hiçbir şeyle bana yaklaşamaz. Kulum bana nafilelerle yaklaşmaya devam eder ve ben de kendisini severim. Onu seversem işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benimle işitir, benimle görür, benimle tutar ve benimle yürür.(Yani görmesi, işitmesi, tutması ve yürümesinde hep benimledir, benim rızamı düşünür.) Benden isterse veririm, bana sığınırsa korurum. Ölmek istemeyen mümin kulumun canını almakta tereddüt ettiğim kadar başka bir şeyde tereddüt etmedim. Ölmek istemez, ben de onu incitmek istemem, ama ölüm kaçınılmazdır."
(Buhari (6502) Ahmed; (6/256) buna yakın lafızlar ile Aişe'den)

Abdullah bin Mesûd'un naklettiği şu rivâyette de Efendimiz'in güldüğünü görmekteyiz; “Allâh Resûlü -sallallâhu aleyhi ve sellem- şöyle bir hâdise anlattı: «Ben cehennemden en son çıkacak olan insanın durumunu bilirim. O, cehennemden sürünerek çıkar. Kendisine:

– Haydi git, cennete gir! denilir. Bunun üzerine o adam cennetin yolunu tutar. Varıp kapısından içeri bakınca cennet ehlinin tamâmen yerlerini aldıklarını, her tarafın dopdolu olduğunu görür. Geri döner ve:

– Ya Rabbi, herkes yerini almış, her taraf tıklım tıklım dolu, girecek yer kalmamış! der. Kendisine denilir ki:

– Önceki bulunduğun zamanı (n yani dünyânın ne kadar geniş olduğunu) hatırlamıyor musun? O da:

– Evet ya Rabbi! der. Sonra ona:

– Öyle ise gönlünden ne geçiriyorsan dile, denilir. O da dilediğini ister. Neticede kendisine:

– Sana bu isteklerinin hepsi ve ayrıca dünyanın on katı daha verilecektir, denilir. Bunun üzerine adam:

– Yâ Rabbi, der. Benimle istihzâ mı ediyorsun! Sen ki şânı yüce bir Hükümdarsın!» ”

Abdullah bin Mesûd -radıyallâhu anh-, Resûlullah -sallallâhu aleyhi ve sellem-'in bu hâdiseyi anlattıktan sonra azı dişleri görülecek derecede güldüğünü ifâde eder. (Müslim, Îmân, 308; Tirmizî, Cehennem, 10)


Cehennemden en son çıkacak olan kimseyi Efendimiz (asv.) -manen- söyle tarif eder:

Bu adam kâh yerde sürüklenerek, kâh yürüyerek, kâh yüzünü ateş yalayarak cehennemden çikar. Geriye dönüp cehenneme bakarak söyle seslenir:

- Beni senden kurtaran Allah yücelerin en yücesidir. Andolsun ki Allah gelmiş geçmiş hiç kimseye vermedigi en büyük nimeti bana vermiştir. (Müslim, Iman 310)

RABBİM'den daha cömert kim olabilir

Alkame şöyle demiştir; Abdullah ibn Mes'ud, döğme yapan, yüzlerindeki tüyleri yoldurtan, güzellik için ön dişlerinin aralarını yontturan ve Allah'ın yarattığını değiştiren kadınlara lanet etmişti. (Bu lanetleme Esed oğullarından Ümmü Yakub denilen kadına ulaştı.) Bunun üzerine Ümmü Yakub, Abdullah'a:
— Bu lanetleme nedir? dedi. Abdullah:
— Ben Rasulullah'ın lanet ettiği kimselere niye lanet etmeyeceğim? Hem bu Allah'ın Kitabi'nda var! dedi.
Kadın:
— Vallahi ben Mushaf'ın iki kabı arasında ne varsa okudum, fakat onu bulamadım, dedi.
Abdullah:
— Vallahi eğer sen onu gerçekte okuduysan, muhakkak onu bulmuşsundur: "O Rasul size ne verdiyse onu alın, size ne yasak ettiyse ondan da sakının" (Haşr, 7) ayetidir, dedi.
Buhari, Libas

Abdullah ibn Mes'üd r.a.' dan
Peygamber s.a.v. şöyle buyurdu: "Ben sizin havuz başına ilk varan öncünüzüm. Yemin olsun orada sizden bir takım adamlar bana kaldırılıp gösterilecek, hatta ben onlara vermek üzere elimi uzatırım ki, bu sırada onlar çekilip benden uzaklaştırılırlar. Ben:
— Ey Rabb'im! Onlar benim sahabilerimdirler! derim. Yüce Allah:
— Sen onların senden sonra dinde neler icad ettiklerini bilmezsin! buyurur"
Buhari, Fitne

Ömer bin Hattab radiyallahu anh şöyle dedi:
“Bir adam Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’e geldi ve:
−Ya Rasulallah! İslam’da Allah katında ki (faziletli olan) şey nedir?” dedi.
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem:
−‘Vaktinde kılınan namazdır. Kim namazı terk ederse onun dini yoktur!’ buyurdu.”
Beyhaki Şuabu’l-İman

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Hayra vesile olan, hayrı yapan gibidir.”

Tirmizi

Ebu Rukayye Temîm ibni Evs ed-Darî (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

“Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

‘Din nasihattır’ buyurdu.

Biz, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e:

−Kimin için nasihattır? dedik.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

−‘Allah için, Kitabı için, Rasulü için, Müslümanların imamları için ve tüm Müslümanlar için nasihattır’ buyurdu.”

Müslim, Buhari, Ebu Davud, Tirmizi, Nesei

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Cemaatle birlikte olun! Cemaati terk etmekten sakının! Şüphesiz ki şeytan tek başına kalan ile beraberdir. İki kişiden ise uzaktır. Kim cennetin ortasını istiyorsa, cemaatle birlikte olsun. İyilik yaptığında ona sevinen, kendisinden bir kötülük meydana geldiğinde ise ona üzülen kimse, mü’mindir.”


Tirmizi

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse, komşusuna eziyet etmesin.
Allah’a ve ahiret gününe iman eden misafirine ikramda bulunsun.
Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse, ya hayır söylesin veya sussun.”
Buhari, Müslim

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez.”
Müslim, Tirmizi

Abdullah İbni Mes'ûd radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
- "Bana Kur'an oku!" buyurdu. Ben:
- Ey Allah'ın Resûlü, Kur'an sana indirilmişken ben mi sana Kur'an okuyayım? dedim. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
- "Kur'an'ı başkasından dinlemekten pek hoşlanırım" buyurdu.
Bunun üzerine ben kendilerine Nisâ sûresini okumaya başladım." "Her ümmetten bir şâhit getirip seni de bütün bunlara şâhit tuttuğumuz zaman onların durumu nice olur?" anlamındaki âyete [Nisâ sûresi (4), 41] geldiğimde:
- "Şimdilik yeter!" buyurdu. Bir de baktım Resûlullah, iki gözü iki çeşme ağlıyordu.

Buhârî, Tefsîru sûre (4), 9, Fezâilü'l- Kur'ân 33, 34; Müslim, Müsâfirîn 247. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, İlim 13; Tirmizî, Tefsir 5

Ebû Hüreyre radıyallahu anh'den rivâyet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

"Allah korkusuyla gözyaşı döken kişi, sağılmış süt memeye dönmedikce cehenneme girmez. Cihad tozu ile cehennem dumanı asla bir araya gelmez."

Tirmizî, Fezâilu'l-cihâd 8; Zühd 9. Ayrıca bk. Nesâî, Cihâd 8; İbni Mâce, Cihâd 9

İbn Abbas r.a.'dan (şöyle demiştir): Peygamber s.a.v. Muaz ibn Cebel'i (onuncu hicret yılında) Yemen'e vali ve muallim olarak gönderdi ve:
— "Ey Muaz! (Asi olsa bile) mazlumun duasından sakın. Çünkü mazlumun duası ile Allah arasında (icabeti men' edici) hiçbir engel yoktur." buyurdu.
Buhari, Zulümler ve Gasb

İbn Mace'nin Sünen'inde de şu vardır:

... ez-Zahhak el-Muafiri'den, Süleyman b. Musa'dan,

... Üsame b. Zeyd dedi ki:

Rasulullah şöyle buyurdu:

"Var mı Cennete kolları sıvayacak? Çünki Cennetin hiç tehlikesi yoktur. O, Kabe'nin Rabbine yemin ederim ki pırıl pırıl parlayan bir nurdur, salınan bir reyhan, yüce bir saray, şırıl şırıl akan nehir, olmuş meyve, güzel ve çekici zevce, bir çok helalliklerdir. Ebedi bir makam içinde, selametlik bir yurd içinde, meyve, yeşillik, nimet ve devlet içinde, yüksek, değerli bir mahal içinde."

Evet ey Allah'ın Rasülü, ona kolları biz sıvıyoruz, dediler.

"İnşaallah deyin" buyurdu.

Onlarda "inşaallah" dediler."

(İbn Mace, 4332, Zühd kitabının, Cennetin sıfatı babı. İsnadında ez-Zahhak el-Muafiri vardır. Zehebi, o, tanınmıyor, der, bk. Mizan el-İ'tidal, II, 327. Süleyman b. Musa'ya gelince onun hakkın da Buhari, münker hadisleri var, Ebu Hatem, hadisinde bazı ızdırablar var, Nesei, kavi değildir, demişlerdir, bk. Mizan el-itidal, II, 225)



İnşaALLAH ya ResulALLAH