Kâinatın mayası sevgidir. Merhametli Rabbimiz, hudutsuz sevgisinden küçük bir parçayı yeryüzüne indirince, her varlığın gönlünde sevgi tomurcukları baş verdi. O gün bu gündür küçücük kuşlar bile yavrularını koruyup beslemek için çırpınıp durdu.
Âlemlerin Rabbi’ne göre kâinatın en değerli varlığı insan, insanların en değerlisi de mü’minlerdir. İşte bu sebeple Yüce Rabbimiz mü’minlerin birbirini sırf ALLAH rızâsı için sevmesini ister. Sevgili Peygamberimiz, sevdiğini ALLAH rızâsı için sevmenin, mü’mini mükemmelliğe götürdüğünü belirtir (Buhârî, Îmân 9, 14; Müslim, Îmân 67).
Çok şükür ALLAH Teâlâ bizleri, güzel dinimizin huzur ve mutluluk dolu gül bahçesinde buluşturdu. Birbirimizin kardeşi olduğumuzu söyledi (Hucurât 49/10). Dinimizin birçok güzelliğine birlikte sevinmemizi sağladı. Meselâ ezan sesini duyunca hepimizin içi ferahlar. Câmide din kardeşlerimizle omuz omuza olduğumuz ve hep birlikte Rabbimizin huzuruna çıktığımız zamanlarda derin bir iç rahatlığı duyarız. Ramazan günlerinde iftar telâşına düşmüş kardeşlerimizi görünce, aynı duyguları paylaşmanın verdiği sevinçle onlara daha bir sıcak bakarız. Sahur vaktinde hiç de âşinası olmadığımız pencerelerden bize göz kırpan ışıkları farkedince, o yuvalarda bizim gibi ibadet heyecanıyla uyanmış din kardeşlerimizin yeni bir oruca başlama niyetiyle uyanık olduğunu düşünüp seviniriz.
Bize bu güzel duyguları yaşatan Yüce Rabbimiz, ben Müslümanım diyen herkesin bizim kardeşimiz olduğunu hatırlatmakla kalmaz, kardeşlerimize sahip çıkmamızı, yardıma muhtaç olduklarında yardımlarına koşmamızı tavsiye eder. Daha da önemlisi birbirimizi gönülden sevmemizi, sevdiğimizi birbirimize söylememizi ister. Kendi rızâsı için birbirlerini sevenlere, arşının gölgesinden başka gölgenin bulunmadığı kıyamet gününde, onları özel olarak gölgelendireceğini müjdeler (Müslim, Birr 37).
Sevenlerin yardımlaşma şekillerinden biri de, birbirine dua etmeleri, birbirinden dua istemeleridir. Bir defasında Hz. Ömer umreye gidecekti. Resûl-i Ekrem Efendimizin huzuruna çıkarak izin istedi. Sevgili Efendimiz de ona izin verdikten sonra “Sevgili kardeşim, bizi duandan unutma!” buyurdu (Ebû Dâvûd, Vitr 23; Tirmizî, Daavât 109).
Bir Peygamber bile din kardeşinden dua istediğine göre, ALLAH rızâsı için sevdiğimiz ve bizi sevdiğini umduğumuz kardeşlerimizden biz de dua istemeli ve onlara dua etmeliyiz.
ALLAH rızâsı için sevdiğimiz kardeşlerimiz bizim için
çok kıymetlidir. Onlar kederimizi sevince dönüştüren,
bize hayatı güzel gösteren birer gönül cilasıdır.
Onların değerini bilmeli, kendilerini incitmekten
şiddetle sakınmalıyız...
Âlemlerin Rabbi’ne göre kâinatın en değerli varlığı insan, insanların en değerlisi de mü’minlerdir. İşte bu sebeple Yüce Rabbimiz mü’minlerin birbirini sırf ALLAH rızâsı için sevmesini ister. Sevgili Peygamberimiz, sevdiğini ALLAH rızâsı için sevmenin, mü’mini mükemmelliğe götürdüğünü belirtir (Buhârî, Îmân 9, 14; Müslim, Îmân 67).
Çok şükür ALLAH Teâlâ bizleri, güzel dinimizin huzur ve mutluluk dolu gül bahçesinde buluşturdu. Birbirimizin kardeşi olduğumuzu söyledi (Hucurât 49/10). Dinimizin birçok güzelliğine birlikte sevinmemizi sağladı. Meselâ ezan sesini duyunca hepimizin içi ferahlar. Câmide din kardeşlerimizle omuz omuza olduğumuz ve hep birlikte Rabbimizin huzuruna çıktığımız zamanlarda derin bir iç rahatlığı duyarız. Ramazan günlerinde iftar telâşına düşmüş kardeşlerimizi görünce, aynı duyguları paylaşmanın verdiği sevinçle onlara daha bir sıcak bakarız. Sahur vaktinde hiç de âşinası olmadığımız pencerelerden bize göz kırpan ışıkları farkedince, o yuvalarda bizim gibi ibadet heyecanıyla uyanmış din kardeşlerimizin yeni bir oruca başlama niyetiyle uyanık olduğunu düşünüp seviniriz.
Bize bu güzel duyguları yaşatan Yüce Rabbimiz, ben Müslümanım diyen herkesin bizim kardeşimiz olduğunu hatırlatmakla kalmaz, kardeşlerimize sahip çıkmamızı, yardıma muhtaç olduklarında yardımlarına koşmamızı tavsiye eder. Daha da önemlisi birbirimizi gönülden sevmemizi, sevdiğimizi birbirimize söylememizi ister. Kendi rızâsı için birbirlerini sevenlere, arşının gölgesinden başka gölgenin bulunmadığı kıyamet gününde, onları özel olarak gölgelendireceğini müjdeler (Müslim, Birr 37).
Sevenlerin yardımlaşma şekillerinden biri de, birbirine dua etmeleri, birbirinden dua istemeleridir. Bir defasında Hz. Ömer umreye gidecekti. Resûl-i Ekrem Efendimizin huzuruna çıkarak izin istedi. Sevgili Efendimiz de ona izin verdikten sonra “Sevgili kardeşim, bizi duandan unutma!” buyurdu (Ebû Dâvûd, Vitr 23; Tirmizî, Daavât 109).
Bir Peygamber bile din kardeşinden dua istediğine göre, ALLAH rızâsı için sevdiğimiz ve bizi sevdiğini umduğumuz kardeşlerimizden biz de dua istemeli ve onlara dua etmeliyiz.
ALLAH rızâsı için sevdiğimiz kardeşlerimiz bizim için
çok kıymetlidir. Onlar kederimizi sevince dönüştüren,
bize hayatı güzel gösteren birer gönül cilasıdır.
Onların değerini bilmeli, kendilerini incitmekten
şiddetle sakınmalıyız...
