Günün Şiiri

Boynumuz ağrıdı batıya
Bakıp durmaktan
Üstelik batının mil çekip körelttiği
Gözlerle bakıyoruz batıya
Niye, neye
Baktığımızı bilmeden..
Ama artık yeter
Bayım!
Yeni ve diri bir aşkınlıkla silkelenip
Yeni ve iri
Bir dostlukla birbirimize göz, kulak
Ve dil olmalıyız
Yeter, yeter artık!

-Nuri Pakdil

uykularım ne kadar da çürümüş
ne çokmuş ihanet eden
dilin kemiğine ve suskunluğa..

Nurullah Genç

İçimde bir duygu nedir bilmiyorum
Kin, hırs, acı, nefret yada merhamet
Aynı sebepten hepsini kalbimde taşıyorum
Merhametten kaynaklı, dünayı yakan nefret!

Mürteci diyorlar bana, vahşetmiş dinim
Sövdükleri şeriat olmasa yakar taksimde hepsini kinim!
Kızının iki damla gözyaşı için dünyayı yaktığını söyleyenler:
Milyonlarca kızıma yapılanları en iyi bilirler

Yine bilirlerki ben ben daha düşkünüm namusuma
Ve İmanımdan sebep cesurum şübhe yok bunda

Silah doğrultmak değil, bombalar yağıyor kızlarıma
Irzları kirletiliyor düşmanlarımca.

Evimi gaspeden gaspçı misafirimi kovuyor,
Heyhat köpek soyluğu ileiftihar eden kendini ne sanıyor!
Efendime binalardan küfrediliyor
Düşmanımın heykeli her tarafta görünüyor,
Anneme fahişe diyen kitaplar yazılıyor,
Düşündükçe kan beynime çıkıyor.

Ateş ve ölüm kusar bunlar hela taşına yapılsa
Nasıl sabrettiğimi bilmiyorum, sorma

Kafirler istemesede Alllah nurunu tamamlayınca,
O nur bir ateş olup başınıza yağınca
Sizi bizden kimse kurtaramayacak
Bizim rabbimiz vardı ama sizin kimseniz olmayacak
-ben

Yahudi kışkırtması bütün küfrü bürüdü
Ve hizibler akın akın Medineye yürüdü
Necip fazıl kısakürek

şimdi kuşlar kanatsız uçuyor gönlümüzde bulutlar yağmura hasret
geceler gündüzü bekliyor içimizde
şimdi kanlı bir piyestir zaman
sahneler zindan
hüznümüz sığmıyor kulislere
alkışlar ve kırbaç sesleri arasında

Nurullah Genç

.
.
.
Memleket mi, yıldızlar mı,
gençliğim mi daha uzak?

/Nazım Hikmet

O gün bir kanlı şafaki gökten üflenen ateş.
Birden dağın sırtında, Atılıar belirecek.

Atılıar put şehrine gediklerden girecek.
Bir şehirki orada insan ayak üstü leş

Yalnız iman ve fikir ne sevgili ne kardeş
Bir akıl gelecekki akıllar delirecek

Ve bir devrim, evela devrimi devirecek!
Her şey birbirine denk her şey birbirine eş

Ferlte toplum arası kalkacak artık güreş
Her fert tek tek sırtına toplumu bindirecek

Gökler iki şakkolmuş haberi bildirecek
Müjdeler olsun doğdu batmayan güneş!

Şiirler gerçekten çok güzeller.

Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak

Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden
Çatırtılar geliyor karanlık kubbemizden

Çekiyor tebeşirle yekun hattını afet
Alevler içinde ev, üst katında ziyafet!

Durum diye bir laf var, buyurun size durum
Bu toprak çirkef oldu, bu gökyüzü bodrum!

Bir şey koptu benden, şey, her şeyi tutan bir şey
Benim adım bay Necip, babamın ki Fazıl bey

Utanırdı burnunu göstermekten sütninem
Kızımın gösterdiği, kefen bezine mahrem

Ey tepetaklak ehram, başı üstünde bina
Evde cinayet, tramvay arabasında zina!

Bir kitap sarayının bin dolusu iskambil
Barajlar yıkan şarap, sebil üstüne sebil!

Ve ferman, kumardaki dört kralın buyruğu
Başkentler haritası, yerde sarhoş kusmuğu!

Geçenler geçti seni, uçtu pabucun dama
Çatla Sodom-Gomore, patla Bizans ve Roma!

Öttür yem borusunu öttür, öttür, borazan!
Bitpazarında sattık, kalkamaz artık kazan!

Allah'ın on pulunu bekleye dursun on kul
Bir kişiye tam dokuz, dokuz kişiye bir pul

Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa
Yaşasın, kefenimin kefili karaborsa!

Kubur faresi hayat, meselesiz, gerçeksiz
Heykel destek üstünde, benim ruhum desteksiz

Siyaset kavas, ilim köle, sanat ihtilaç
Serbest, verem ve sıtma; mahpus, gümrükte ilaç

Bülbüllere emir var: Lisan öğren vakvaktan
Bahset tarih, balığın tırmandığı kavaktan!

Bak, arslan hakikate, ispinoz kafesinde
Tartılan vatana bak, dalkavuk kefesinde!

Mezarda kan terliyor babamın iskeleti
Ne yaptık, ne yaptılar mukaddes emaneti?

Ah! Küçük hokkabazlık, sefil aynalı dolap
Bir şapka, bir eldiven, bir maymun ve inkılap!

Necip Fazıl Kısakürek

BENİM KÖYÜM

Baharda şenlenir bağı, bahçesi
Kokusu başkadır benim köyümün
Unutturur adama gamı, kederi
Havası başkadır benim köyümün
XXX
Akşam olur herkes döner evine
Can kurban inan ki benim köyüme
Gülabi'nin torunları derler bizlere
Özü başkadır benim köyümün
XXX
Yeşil yeşil meşeleri var dağında
Meyve ağaçları çiçek açar bağında
Her çeşit otlar yeşerir toprağında
Yeşili başkadır benim köyümün
XXX
Köyümün kenarından akar çayı
Kıvrım kıvrım dolanır sular tarlayı
Unuttum sanma orda olmayı
Dostluğu başkadır benim köyümün
XXX
Yaz gelince çıkarlar yaylaya
Gurbetçiler hasretle döner sılaya
Benden selam olsun Aziz Ağa'ya
Sevgisi başkadır benim köyümün

İbrahim SEVİNDİK

Belli bir bozgun yaşamışız
Her şeye ölüm dadanmış sanki
Kadınlar ki anne olmamak için direniyorlar
Erkekler ki savaşmayı tümden unutmuşlar
Çocuklar zaten hiç çocuk olmuyorlar
Çocukluk kalkmış dünyadan gibi
Her çocuk antik çağ filozoflarından bir kalıntı sanki.

Aşkın son saltanatını yaşamak içinmi ey kalbim
Ruhun serüvenine bir kale olmak için mi?
Bu başkaldırma kanatlanma.

Durmadan geçiyordu o zamanlar
Üstümüzden tanklar toplar binler tonluk arabalar
Boğuk bir ses madeni bir böğürme
Bir metropol devinin içimiz titreten iniltisi
Ta uzaklarda şehirlerin üstünde kımıldayan
Bir korkunun yüreğimizde biriken tedirginliği
Bir sam yeli gibi bedenimizi yüzümüzü saçlarımızı
Yalayarak
Çekiyordu bizi ve herkesi.

Erdem Bayazıt

Savaşa girdi kalbim bin yara aldı beni
Nerde bir acı varsa aradı buldu beni

Seni bir bomba gibi taşımak bu göğüste
Bir Ebu Bekir kıldı bir Ömer kıldı beni

Kurmak bizlere düştü kalbi sökülmüş çağı
Buyruk en ağır yükün altına sardı beni

Atıldık kurşun gibi şehrin alanlarına
Birkaç put ve taş gördü birden irkildi beni

Parça parça bir yürek, delik deşik bir bağır
Bir beş değil sevgili, bin kurşun deldi beni

Böyle çıktım alana ve yürüdüm yürüdüm
Ne görebildi kimse ne de anladı beni

Ve put alanlarından geçtim İbrahim gibi
Bir savaş bildi beni, bir eylem bildi beni


-Eşref Ziya

Binlerce taş saklanıyor içimde..
Kim kimin derinliğini görebilir,
hem hangi gözle...?

Şükrü Erbaş

Hiç evinize şiir yazdınız mı?

❝ Yazık ki ey evim, hayat bizim üstümüze öylece dökülüyor.
Gidenlerin çoğu uzun bir ayrılıktan sonra geri dönebiliyor.
Ev evim ben ölürsem ya da bu ayrılık uzun sürerse
Unutma ki sabretmek umudumuzu zayıflatmaz. ❞

: Nader Shalish https://t.co/Z70Jc6AQqG

İnternette gördüğüm güzel bir şiir. Yazandan Allah razı olsun.

Ey Rahman!
Seni ansın dilim
Seni yazsın kalemim
Seni anlatmayan kelâm yetim
Dilde, yazıda güzel sensin

“Muhammedi rütbe bakımından insanların en yücesi olarak kabul ediyorum. Hatta insanlık onun bir benzerini görmemiş ve görmeyecektir.”
Reverend Bosworth Smith

Yaşım on sekiz
Kafam bozuk!
Ülkeleri ben kurtarıyorum
Uyarıyorum insanlığı,
Mazlumun yanındayım
Zalimin tam karşısında!
Kafire yumruk oluyorum!
Düşünüyorum…
Düşünüyorum geceler boyu…
Tağutları deviriyorum ve batıl düzenleri!
Kahpeleri asıyorum, kesiyorum!
Ben teslim oldum.
Allahım! Nusret… Müslümanım ben
Yaşımda on sekiz
Çoğunluğa aykırı düşünceler
Yatmıyor aklıma savunuları…Ben farklıyım
Ben farklı.
İnsanlar nereye bu gidiş?
Durmuyor kimse
Bağırıyorum ”çıkmaz sokak!” duymuyor kimse
Olmuşlar bana sağır… Gencim
Bir volkan gibi
Tutsalar elimden patlayacağım ben de
Stratejiler geliştirdim yangın alanlarına dair…
Olmaz…Olmaz, böyle gitmiyor.
Gitmeyecek!
Heyhat! Olmuşlar bana sağır
On sekiz yaşım
Allahım nusret!
Teslim olanlardanım
Birde yaşım on sekiz
Yahu hiç mi genç olmadınız ey yığınlar?
Sıkmadınız mı yumruklarınızı benim gibi hiç!?
Dağlara, yokuşlara, cephelere hasret çekerek…
Sahi tutsanıza ey yığınlar gençlik ahidlerinizi
Hani yeminleriniz?
Hani planlarınız?
Hani mücahidlik söylemleriniz?
Olmayacağım sizin gibi!
Tutmayında elimden vazgeçtim
Yalnız, yalnız yeter bana Rabbim
On sekiz yaşım. Ne diyorsunuz çıldırmış mıyım?
Allahım nusret…
Başına da kayıt düştüm sayfanın
Ütopya değil!
Ütopya değil!
Getirin hepsinin önüne bir gelecek zaman kipi…
İnşaAllah!
Büyüyeceğim fakat imanımla
Büyüyeceğim fakat hep genç müslüman!
Alışmayacağım ezilmişliğimize,
Alışmayacağım bölünmüşlüğümüze,
Alışmayacağım duyarsızlığımıza
Başkalaşmışlığa ve erimeye batıl düzende
Alışmayacağım!
Henüz birim
Gün gelir çoğalırım
Olurum çomçok
İbrahimler, İsmailler, Hasan, Hüseyinlerle!
Ve bir kez saydım kendimi
Bu davada bir küçük çakıl taşı!
Yok değilim
Ettim idrak!
Ve varım Allah için
Varlığımı asabiyyet bağları için değil
Rabbime armağan ettim… On sekiz yaşım!
Aşk!
İman!
Azim!
Kuvvet!
Ufukta bir inanmış genç…Allahım nusret
Allahım nusret…
Onu dine şahit seç

Şehid (inşaAllah) Said Buryatsky.

İbrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim

Güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
İbrahim
güneşi evime sokan kim

Asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
İbrahim
gönlümü put sanıp kıran kim”

Asaf Halet Çelebi

Günahlara kefarettir gönüldeki keder
Allah ihmal değil sadece imtihan eder

Ey yeşil sarıklı ulu hocalar bunu bana öğretmediniz
Bu kesik dansa karşı bana bir şey öğretmediniz
Kadının üstün olduğu ama mutlu olmadığı
Günlere geldim bunu bana öğretmediniz
Hükümdarın hükümdarlığı için halka yalvardığı
Ama yine de eşsiz zulümler işlediği vakitlere erdim
Bunu bana söylemediniz
İnsanlar havada uçtu ama yerde öldüler
Bunu bana öğretmediniz
Kardeşim İbrahim bana mermer putları
Nasıl devireceğimi öğretmişti
Ben de gün geçmez ki birini patlatmayayım
Ama siz kağıttakileri ve kelimelerdekini ve sözlerdekini nasıl sileceğimi öğretmediniz

Sezai Karakoç