İslami Forum, Dini Forum, islami site, islami sohbet, radyo, islami bilgiler
İslam-tr.org'a hoş geldiniz! Hemen üye olun ve kendi konularınızı, düşüncelerinizi paylaşarak bu platforma katılın. Oturum açtıktan sonra, İslam dini, tarih ve güncel konularla ilgili paylaşımlarda bulunabilirsiniz.
Duyuru İsmailağa lideri Mahmut Ustaosmanoğlu vefat etti
- Konbuyu başlatan Tevhid Yolunda
- Başlangıç tarihi
- Durum
Çevrimiçi
Kelimeler kifayetsiz kalıyor, bir İslam-tr moderatörü tarafından, herhangi kabul edilebilir mazeretleri olmayan kişileri tekfir ettiğimiz için aşırılıkla suçlanmaktayız.
Siz ne tür bir siteye üye olduğunuzun ve hatta moderatör olduğunuzun farkında değilsiniz sanırım. Biz aşırı tekfirciler ile, sizler gibi hiç tekfir edemeyenlerin ortasında olanlarız.
Sitenin çizgisini tam kavrayamadı iseniz, yanlışlıkla mod olmuş (yapılmış) olmalısınız. Hatanın neresinden dönülse kârdır.
Çevrimdışı
Moderatörlük konusunda şunu diyim. Bu rütbeyi elde etmek için herhangi bir talebim olmadı sadece açtıgım konularda vaki olan hataları düzeltebilmem için bu yetki verilmiş olmalı. Yoksa sıradan bir üye olarak telakki ediyorum kendimi ve Allaha şükür de hiçbir zaman bu rütbe ve yetkiyi herhangi bir yer icra etmedim. Zaten ben yapamam bu işi kabul etmem gerekir.
Mahmud Ustsaosmanoğluna lanet okuyabiliriz bidatçi der hurafelerini ifşa edebiliriz müslümanları sakındırabiliriz ama tekfir edilmesinde acizane duraksarım bu konuda ben ibrahim dönertaş hocanın tutumunu benimsiyorum gerçekten mutedil bir tutum sergilemiş tebrik ederim
Mahmud Ustsaosmanoğluna lanet okuyabiliriz bidatçi der hurafelerini ifşa edebiliriz müslümanları sakındırabiliriz ama tekfir edilmesinde acizane duraksarım bu konuda ben ibrahim dönertaş hocanın tutumunu benimsiyorum gerçekten mutedil bir tutum sergilemiş tebrik ederim
Çevrimdışı
"Allah sizi gaybe muttali kılacak değildir; ancak Allah rasûllerinden dilediğini seçer" (Âl-i İmrân, 179).
"O, bütün gaybı bilir. Fakat gaybını hiç kimseye açmaz. Ancak seçtiği elçiye açar. Çünkü onun önünden ve ardından gözetleyiciler salar. Bilsin diye ki, onlar Rablerinin elçiliklerini yerine getirmişlerdir. Allah onlarda bulunan her şeyi kuşatmış ve her şeyi bir bir saymıştır." (Cin, 26-28)
Rasullerin gaybe ilişkin bilgileri (kısıtlı ve bazı konularda) Allah'ın bilgilendirmesinden dolayıdır; yoksa onlar da gaybı kendi güçleri ile bilemezler.
Peygamber biliyorsa ben de Peygamberin vârisiyim diyerek Peygamberlerin bile bazılarına cûzi miktarda verilebilen Gayb'in Vip versiyonunu kendilerine rezerve edenlere karşı çıkmak aşırılık oluyor demek ki?
Sahi irca nasıl olunuyor?
Çözüldü - Keşif Ehli, Kalblerdekini ve Gaybi Bilir Şirk Sözüne Reddiye?
Ebubekir Sifil'in keşif ehlinin kalplerden geçeni bildiği, gaybı bilebileceği iddiasının hükmü nedir? Bu iddiaya nasıl cevap verebiliriz? **** -Mesela siz ehl-i Keşif bir insansınız... diyelim ... gerçekte siz daha iyi bilirsiniz bizim için şu anda gayb ama... Farz-ı muhal böyle bir...
islam-tr.org
Çevrimdışı
Dediğiniz gibi, yazılarınızı düzenleyebilesiniz diye geçici olarak modluk vermiştim. Durum ve ihtiyacınıza uygun bir düzenleme yapabiliriz.
Çevrimdışı
Bu tutumda sıkıntı yok kardeşim, kimi delili vardır tekfir eder, kimi de bid'atçi, hurafeci hatta şirkleri de vardır deyip küfründe, şirkinde ilmim yetmiyor, durumunu Allah'a havale ediyorum diyerek tekfirinde duraksayabilir. Buna da bir şey denilmemeli kanaatindeyim.
Çevrimiçi
Aynen, "İlmim yetmiyor" deyip bunu yapsalar bu kadar kızmazdım. Hatta hiç kızmazdım. Ki burda bir kardeş o yönde yorum atmıştı sanırım, "hiç bir olumsuz etki" oluşturmadı bende.
Ama 1-2 kardeşin tüm ilimlerini (!) ortaya koyarak karşı gelişleri, tam kendileri doğru, bir de biz aşırıymış gibi tavırları... İşte kızdıklarım bunlar oldu.
İnşaAllah konu burda sonlanır, nitekim benim en dayanamadığım konulardan olduğu için susmaya yeltensem de susmayı başaramadığımı söyleyeyim; ki zaten anlaşılmıştır. Allah'ın yegane hakkı olan "Kendisine şirk koşulmaması" konusunda, hiç değilse kişinin kendi hakkını savunur gibi bile "şirke karşı savunma yapamayanlar" Tevhidi hiç anlamamışlardır. İlmi az olduğu için geride kalanların sessizlik ve tarafsızlığına birşey demiyorum. Ancak kitap üstüne kitap, kitap üstüne kitap, kitap üstüne kitap okuyarak burada bunlar yapılırsa, onlar çok ayrı.
Çevrimdışı
A. Davetçiye yapılan hakaret, saygızılık konusu
Akhi davetçi Allah için çalışıyor olsa da doğrudan Allah'ın dinini temsil etmez. Şahsiyeti HER ZAMAN ön plandadır. İsterse kendini Allah'a adamış olsun ve başka bir iş yapmasın. İnsanlar onu belli kusurları sebebiyle, veya bir meselede farklı bir görüşe sahip oldukları için ayıplayabilirler. Kur'anı Kerim'de bazı Ehli Kitap ulemasına kitap taşıyan eşekler denmesi gibi, veya İncil'de kaydedildiği üzere İsa aleyhisselam'ın Yahudi ulemaya, Ferisîlere sert eleştirmelerde bulunması gibi. Ki bunlar haklı örneklerdir. Haksız örnekler başka.
Mesela Şafii fakih el Mervezi el Kaffal'ın Sultan Mahmut önünde İmam Ebu Hanife'nin namaz kılışyla alay ettiği rivayet edilir. İçtihatlarıyla alay etmeyi kastetmiş, dinin şiarı olan namaz ile değil. Ebu Hanife kendi namaz kılışının Sünneti temsil ettiğine inanırken, başkası onunla alay ediyor. Ama bu kişi kendisinin Sünnet üzere olduğunu zannetmekte. Dolayısıyla kimse Resulullah s.a.v. ile, din ile alay etmiyor. Diğerinin içtihadı ile alay ediyor.
İslam'ın şiarları da aynı şekilde. İnsanlar bir kimsenin sakalını, başörtüsünü veya belil bir minareyi beğenmeyebilirler. Öne çıkan bunların dinin şiarı olması değil, belli bir şahısta veya yapıdaki tezahürüdür. Dinin şiarı olduğu için, ve müminlere kin beslediği için düşmanlık gösterenler de vardır, ama bunu genel bir yolla belirleyemeyiz, tek tek belirlemek gerekir. Allah'ın kurralarla alay eden münafıkları açığa çıkarması, onların kalplerindeki küfrü aşikar etmesi buna bir örnektir. Halbuki belli bir hocanın veya hafızın şişman olmasıyla alay eden herkes o münafıklar gibi değildir, şahsi sebeplerle alay etmiş olabilir.
Gerçekten dini sebebiyle eziyet görüyor da olabilir bir kimse. Ve ma nekamu minhum illa en yuminu billahil azizil hamid... ayetinde ifade edildiği üzere. Haklısın, sırf hakkı savunduğun için seninle alay eden, bu duruma düşmüş olur. Ama belki konuşma tavrımız, üslubumuz da muhatabımızı kötü tavır almaya sevk etmiş olabilir. O yüzden böyle söylerken ihtiyatlı olunması gerektiğini düşünüyorum.
Dehre sövmenin Allah'a sövmek olması ise kaderin Allah'tan gelmesi sebebiyledir. Faili hakiki Allah'tır. Mukayese ile hak sözün de Allah'ın sözü olduğu söylenebilir. Ama o söz bizim ağızımızdan çıkıyor, bizim lafızlarımızla ifade ediliyor vs. Burada işte ihtiyat gerekiyor.
Evliyaullaha karşı düşmanlıkta bulunmaya karşı gelen uyarı ise hepimiz için geçerlidir. Bu sebeple herkes salih ve muttaki insanlarla konuşurken dikkatli olması gerekir. Kafirlere karşı Allah bize kalkandır. Ama müminlerle muamelede buna dayanmamak gerekir. Gerçek bir zülüm ortamı olması hariç.
Sen haklıysan ve haksız yere eziyet görüyorsan, Allah ecrini verecektir. Ben yine de mümin olarak, davetçi olarak kendi kusurlarımızı düzeltmeye bakmayı tercih ediyorum. Bu konuda mesela hakkı savunduğumuzu biliyoruz. Ama ya başka bir konuda hatalı bir görüşü savunurken aynı tavırı alırsak? Allah'ın bizim tarafamızda olduğuna güven bağlarsak? O zaman yanlış gurura kapılmış, kendimizi üstün görmüş oluruz. O yüzden ben Müslümanlarla konuşurken hatayı hep ilk kendimde ararım.
B. Tevhit ehli mefhumu ve İslam dini
Abla tevhit İslam'ın başıdır. Tevhit ve iman en yüksek ameldir ve önemi çok büyüktür dediğin gibi. Ama bugün anlaşıldığı gibi tevhit Müslümanların kendi aralarında temayüz ettiği bir vasıf değildir. Bir kimse ya muvahhittir, ya da değildir. Hariciler, Cehmiler, Mutezile ve sair tüm fırkalar ve Ehli Sünnet tevhitte ortaktır. Hatta bir Harici fırkası çıkmaza girdiği için tekfir ettiği Müslümanlara muvahhit sıfatıyla ayrı bir statü koymuş, oturdukları beldeye de darüşşirk karşılığında darüttevhit demiş, onların kadınlarıyla evlenmeyi caiz görmüştür. Harici yurdu ise bunun ötesinde darüliman olarak özelliğini korumuştur. Bugün Müslümanlar birbirlerini ameller değil de doğrudan tevhit üzerinden tekfir ettiği için, gerek istigase gerek hakimiyye meseleleri yoluyla, muvahhit temayüz edici bir vasıf haline gelmiştir, ama esasında öyle değildir. Her Müslüman, her Mümin muvahhittir. Tevhit dinin başıdır. Aşağıda işte bu nedenle İmam Zehebi her fırkadan tüm muvahhitlere dua etmiştir:
قال الذهبي رحمه الله: (غلاة المعتزلة، وغلاة الشيعة، وغلاة الحنابلة، وغلاة الأشاعرة، وغلاة المرجئة، وغلاة الجهمية، وغلاة الكرامية قد ماجت بهم الدنيا وكثروا، وفيهم أذكياء وعباد وعلماء، نسأل الله العفو والمغفرة لأهل التوحيد، ونبرأ إلى الله من الهوى و البدع، ونحب السنة وأهلها، ونحب العالم على ما فيه من الإتباع والصفات الحميدة، ولا نحب ما ابتدع فيه بتأويل سائغ، إنما العبرة بكثرة المحاسن)[سير أعلام النبلاء].
C. Tevil nedir?
Tevil avamı ilgilendirmez, avamı cehalet ilgilendirir ve dinin aslından bir şeyi cehaleten inkar ederler ise kendilerine hüccet getirildikten sonra sorumlu tutulurlar. Ancak tevil farklıdır. Tevil kişinin bir ayete getirdiği bir manadır, veya yaptığı fiile getirdiği bir manadır. İstigase'de bulunan Sufiler tüm ayetleri kabul ederler. Ama bazı nakilleri öne sürerek yaptıklarının meşru hatta müstehap olduğunu öne sürerler. İlmi tahkik ile bu tevillerinin batıl olduğunu öne sürebilsek bile, bu tevilleri kaimdir batıl bir tevil olarak. 1% olasılık ile bile olsa. Yukarıda @Vakar kardeşin getirdiği misaller de aynı şekilde. Oje, dört erkek eş vs.
Ancak anlamı kati bir ayeti dil kaidelerinin müsade etmediği bir anlama yoran, veya kati bir hükmü inkar eden küfre düşmüştür. Bunun için apaçık bir delil, bürhan gereklidir, İmam Gazali'nin Faysalüt Tefruka'da anlattığı üzere. Ancak dil çok esnek olduğu için bu zordur, ve tekfir de ihtilaflı bir meseledir.
Kuran Arap Müşriklerinden bahseder. Onlar dua ettikleri ilahları ilah olarak, mabud olarak benimserlerdi açıkça. Bunlar Allah'ın oğulları ve kızlarıydılar. Aynı kutsiyete sahiplerdi. Allah yalnızca üst ilah olarak bunları doğurmuştu. Subhanehu ve teala amma galu uluvven kebira. Dua ettiklerinde bu ilahların tasarruf sahibi olduklarına ve istediklerini yerine getirmeye mutlak kadir olduklarına inanıyorlardı. Allah ise hareketsizdi, dünyaya karışmazdı. Haşa.
Şimdi bunu Sufilerle karşılaştıralım. Evliyalar henüz ölmemişler, veya kabirlerinde diridirler. Allah bunları daha çok sever. Ama bunlar insanlar, ilah değil. Bunlara ibadet edilmez. İbadet Allah'a hastır. Bununla birlikte bazı nakiller onları Allah'a aracı kılmayı teşvik etmiş. Öyleyse onlardan medet dileyelim. Onlardan isteyelim. Onların zati kudretleri yok, tasarruf etmezler dünyada. Ama dileğimiz Allah'a iletirler. Onlardan isteyince, Allah'tan istemiş oluruz. İstisna ederiz: yalnız Allah dilerse tevessülümüz fayda eder. Gelen de Allah'tan gelir. Gavs'tan değil. Onun bereketi yalnızca Allah'ı razı etmiştir.
Bu şirke benzese de şirki ekber değildir. Eğer bir kimse evliyaları Allah'tan daha çok sevse, onları kutsayıp tazim etse onları Allah'a ortak koşmuş olur --- ama bu tehlike genel olarak vardır, nihai olarak bunu tespit etmek zordur, ancak secde gibi Allah'a has tazim şekilleriyle buna sınır koyabiliriz. O yüzden Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şirk karanlık bir gecede siyah taş üzerinde karıncanın yürümesinden daha tehlikelidir demiştir.
Sufilerin bu fiili tevessül olarak yorumlandığında, ki bu onların niyetine bakar, şirki ekber olmaktan çıkar. Duada şirk, ortak tarife göre, bir kimsenin bir kimseden yapamayacağı bir şeyi istemesidir. Sufilere göre evliyalar kendileri icraatte bulunmuyor, Allah'a aracı olarak Sufi'nin talebini ona ulaştırıyor, Allah da bunu gerçekleştiriyor.
Bu yaptıkları Peygamberin sünnetinde olmayan çirkin bir bidattir, ama bu haliyle şirki ekbere varmaz.
Ne var ki bir kimse hakikaten evliyanın, hayatta veya kabirde, sınırsız her şeyi bildiğini, gördüğünü, mutasarrıf olduğunu itikat etse, şeksiz Allah'a ilahi sıfatlarında ortak koşmuş olur ve Muhammed'in (sallallahu aleyhi ve sellem) okuduğu ayetleri inkar eder. Yine bir kimse Allah'tan başkasına tazimle yönelir ve Allah'a has olan suretlerde ona ibadette bulunursa, onu Allah'a ortak koşmuş olur.
Halkı tatlı bir dille bu yönde uyarmak gerekir. Eğer baştan insanlara müşriklermiş gibi davranırsak, bu onları bizden soğutur. Dinde zaruretle bilineni bilmeyen kimse kendisine hüccet gelene dek mümindir, tevile müsait yerde batıl da olsa bir tevil getiren kimse yine mümindir, Tek olan Allah'a ve ahiret gününe iman eder ve Hazreti Muhammed'in getirdiklerinde sadık olduğuna inanır.
إذا قاتَلَ أحَدُكُمْ أخاهُ، فَلْيَجْتَنِبِ الوَجْهَ، فإنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ علَى صُورَتِهِ.
الراوي : أبو هريرة | المحدث : مسلم | المصدر : صحيح مسلم
الصفحة أو الرقم : 2612 | أحاديث مشابهة | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]
Burada Mahmut Ustaosmanoğlu ne demiş, yargılamadan kendisine, veya şu durumda kitabını okutan öğrencilerine sormak gerekir. Allah'ın abid ve zakir olması, kendine ibadet ve kendini zikir edenleri kendi yaratmasıyladır, çünkü Allah dışında her şey madumdur, yoktur, var değildir demiş olabilir. Bunu nasıl anlıyor, nasıl temellendiriyor, böyle düşünmenin ne gibi bir faydası var, yargılamadan önce kendilerine sorarım. Sözleri lafzen anlmaktan kaçınırım, çünkü dilde mecaz vardır ve mecaz meşrudur, her ne kadar kapalı konuşmanın insanı vebale sokacağına insansam da.
Bazen ben de Medine'de olmayı isterdim... Tabi Allah bilir, herkes kendi durumundan şikayetçi
Akhi davetçi Allah için çalışıyor olsa da doğrudan Allah'ın dinini temsil etmez. Şahsiyeti HER ZAMAN ön plandadır. İsterse kendini Allah'a adamış olsun ve başka bir iş yapmasın. İnsanlar onu belli kusurları sebebiyle, veya bir meselede farklı bir görüşe sahip oldukları için ayıplayabilirler. Kur'anı Kerim'de bazı Ehli Kitap ulemasına kitap taşıyan eşekler denmesi gibi, veya İncil'de kaydedildiği üzere İsa aleyhisselam'ın Yahudi ulemaya, Ferisîlere sert eleştirmelerde bulunması gibi. Ki bunlar haklı örneklerdir. Haksız örnekler başka.
Mesela Şafii fakih el Mervezi el Kaffal'ın Sultan Mahmut önünde İmam Ebu Hanife'nin namaz kılışyla alay ettiği rivayet edilir. İçtihatlarıyla alay etmeyi kastetmiş, dinin şiarı olan namaz ile değil. Ebu Hanife kendi namaz kılışının Sünneti temsil ettiğine inanırken, başkası onunla alay ediyor. Ama bu kişi kendisinin Sünnet üzere olduğunu zannetmekte. Dolayısıyla kimse Resulullah s.a.v. ile, din ile alay etmiyor. Diğerinin içtihadı ile alay ediyor.
İslam'ın şiarları da aynı şekilde. İnsanlar bir kimsenin sakalını, başörtüsünü veya belil bir minareyi beğenmeyebilirler. Öne çıkan bunların dinin şiarı olması değil, belli bir şahısta veya yapıdaki tezahürüdür. Dinin şiarı olduğu için, ve müminlere kin beslediği için düşmanlık gösterenler de vardır, ama bunu genel bir yolla belirleyemeyiz, tek tek belirlemek gerekir. Allah'ın kurralarla alay eden münafıkları açığa çıkarması, onların kalplerindeki küfrü aşikar etmesi buna bir örnektir. Halbuki belli bir hocanın veya hafızın şişman olmasıyla alay eden herkes o münafıklar gibi değildir, şahsi sebeplerle alay etmiş olabilir.
Gerçekten dini sebebiyle eziyet görüyor da olabilir bir kimse. Ve ma nekamu minhum illa en yuminu billahil azizil hamid... ayetinde ifade edildiği üzere. Haklısın, sırf hakkı savunduğun için seninle alay eden, bu duruma düşmüş olur. Ama belki konuşma tavrımız, üslubumuz da muhatabımızı kötü tavır almaya sevk etmiş olabilir. O yüzden böyle söylerken ihtiyatlı olunması gerektiğini düşünüyorum.
Dehre sövmenin Allah'a sövmek olması ise kaderin Allah'tan gelmesi sebebiyledir. Faili hakiki Allah'tır. Mukayese ile hak sözün de Allah'ın sözü olduğu söylenebilir. Ama o söz bizim ağızımızdan çıkıyor, bizim lafızlarımızla ifade ediliyor vs. Burada işte ihtiyat gerekiyor.
Evliyaullaha karşı düşmanlıkta bulunmaya karşı gelen uyarı ise hepimiz için geçerlidir. Bu sebeple herkes salih ve muttaki insanlarla konuşurken dikkatli olması gerekir. Kafirlere karşı Allah bize kalkandır. Ama müminlerle muamelede buna dayanmamak gerekir. Gerçek bir zülüm ortamı olması hariç.
Sen haklıysan ve haksız yere eziyet görüyorsan, Allah ecrini verecektir. Ben yine de mümin olarak, davetçi olarak kendi kusurlarımızı düzeltmeye bakmayı tercih ediyorum. Bu konuda mesela hakkı savunduğumuzu biliyoruz. Ama ya başka bir konuda hatalı bir görüşü savunurken aynı tavırı alırsak? Allah'ın bizim tarafamızda olduğuna güven bağlarsak? O zaman yanlış gurura kapılmış, kendimizi üstün görmüş oluruz. O yüzden ben Müslümanlarla konuşurken hatayı hep ilk kendimde ararım.
B. Tevhit ehli mefhumu ve İslam dini
Abla tevhit İslam'ın başıdır. Tevhit ve iman en yüksek ameldir ve önemi çok büyüktür dediğin gibi. Ama bugün anlaşıldığı gibi tevhit Müslümanların kendi aralarında temayüz ettiği bir vasıf değildir. Bir kimse ya muvahhittir, ya da değildir. Hariciler, Cehmiler, Mutezile ve sair tüm fırkalar ve Ehli Sünnet tevhitte ortaktır. Hatta bir Harici fırkası çıkmaza girdiği için tekfir ettiği Müslümanlara muvahhit sıfatıyla ayrı bir statü koymuş, oturdukları beldeye de darüşşirk karşılığında darüttevhit demiş, onların kadınlarıyla evlenmeyi caiz görmüştür. Harici yurdu ise bunun ötesinde darüliman olarak özelliğini korumuştur. Bugün Müslümanlar birbirlerini ameller değil de doğrudan tevhit üzerinden tekfir ettiği için, gerek istigase gerek hakimiyye meseleleri yoluyla, muvahhit temayüz edici bir vasıf haline gelmiştir, ama esasında öyle değildir. Her Müslüman, her Mümin muvahhittir. Tevhit dinin başıdır. Aşağıda işte bu nedenle İmam Zehebi her fırkadan tüm muvahhitlere dua etmiştir:
قال الذهبي رحمه الله: (غلاة المعتزلة، وغلاة الشيعة، وغلاة الحنابلة، وغلاة الأشاعرة، وغلاة المرجئة، وغلاة الجهمية، وغلاة الكرامية قد ماجت بهم الدنيا وكثروا، وفيهم أذكياء وعباد وعلماء، نسأل الله العفو والمغفرة لأهل التوحيد، ونبرأ إلى الله من الهوى و البدع، ونحب السنة وأهلها، ونحب العالم على ما فيه من الإتباع والصفات الحميدة، ولا نحب ما ابتدع فيه بتأويل سائغ، إنما العبرة بكثرة المحاسن)[سير أعلام النبلاء].
C. Tevil nedir?
Tevil avamı ilgilendirmez, avamı cehalet ilgilendirir ve dinin aslından bir şeyi cehaleten inkar ederler ise kendilerine hüccet getirildikten sonra sorumlu tutulurlar. Ancak tevil farklıdır. Tevil kişinin bir ayete getirdiği bir manadır, veya yaptığı fiile getirdiği bir manadır. İstigase'de bulunan Sufiler tüm ayetleri kabul ederler. Ama bazı nakilleri öne sürerek yaptıklarının meşru hatta müstehap olduğunu öne sürerler. İlmi tahkik ile bu tevillerinin batıl olduğunu öne sürebilsek bile, bu tevilleri kaimdir batıl bir tevil olarak. 1% olasılık ile bile olsa. Yukarıda @Vakar kardeşin getirdiği misaller de aynı şekilde. Oje, dört erkek eş vs.
Ancak anlamı kati bir ayeti dil kaidelerinin müsade etmediği bir anlama yoran, veya kati bir hükmü inkar eden küfre düşmüştür. Bunun için apaçık bir delil, bürhan gereklidir, İmam Gazali'nin Faysalüt Tefruka'da anlattığı üzere. Ancak dil çok esnek olduğu için bu zordur, ve tekfir de ihtilaflı bir meseledir.
Kuran Arap Müşriklerinden bahseder. Onlar dua ettikleri ilahları ilah olarak, mabud olarak benimserlerdi açıkça. Bunlar Allah'ın oğulları ve kızlarıydılar. Aynı kutsiyete sahiplerdi. Allah yalnızca üst ilah olarak bunları doğurmuştu. Subhanehu ve teala amma galu uluvven kebira. Dua ettiklerinde bu ilahların tasarruf sahibi olduklarına ve istediklerini yerine getirmeye mutlak kadir olduklarına inanıyorlardı. Allah ise hareketsizdi, dünyaya karışmazdı. Haşa.
Şimdi bunu Sufilerle karşılaştıralım. Evliyalar henüz ölmemişler, veya kabirlerinde diridirler. Allah bunları daha çok sever. Ama bunlar insanlar, ilah değil. Bunlara ibadet edilmez. İbadet Allah'a hastır. Bununla birlikte bazı nakiller onları Allah'a aracı kılmayı teşvik etmiş. Öyleyse onlardan medet dileyelim. Onlardan isteyelim. Onların zati kudretleri yok, tasarruf etmezler dünyada. Ama dileğimiz Allah'a iletirler. Onlardan isteyince, Allah'tan istemiş oluruz. İstisna ederiz: yalnız Allah dilerse tevessülümüz fayda eder. Gelen de Allah'tan gelir. Gavs'tan değil. Onun bereketi yalnızca Allah'ı razı etmiştir.
Bu şirke benzese de şirki ekber değildir. Eğer bir kimse evliyaları Allah'tan daha çok sevse, onları kutsayıp tazim etse onları Allah'a ortak koşmuş olur --- ama bu tehlike genel olarak vardır, nihai olarak bunu tespit etmek zordur, ancak secde gibi Allah'a has tazim şekilleriyle buna sınır koyabiliriz. O yüzden Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şirk karanlık bir gecede siyah taş üzerinde karıncanın yürümesinden daha tehlikelidir demiştir.
Sufilerin bu fiili tevessül olarak yorumlandığında, ki bu onların niyetine bakar, şirki ekber olmaktan çıkar. Duada şirk, ortak tarife göre, bir kimsenin bir kimseden yapamayacağı bir şeyi istemesidir. Sufilere göre evliyalar kendileri icraatte bulunmuyor, Allah'a aracı olarak Sufi'nin talebini ona ulaştırıyor, Allah da bunu gerçekleştiriyor.
Bu yaptıkları Peygamberin sünnetinde olmayan çirkin bir bidattir, ama bu haliyle şirki ekbere varmaz.
Ne var ki bir kimse hakikaten evliyanın, hayatta veya kabirde, sınırsız her şeyi bildiğini, gördüğünü, mutasarrıf olduğunu itikat etse, şeksiz Allah'a ilahi sıfatlarında ortak koşmuş olur ve Muhammed'in (sallallahu aleyhi ve sellem) okuduğu ayetleri inkar eder. Yine bir kimse Allah'tan başkasına tazimle yönelir ve Allah'a has olan suretlerde ona ibadette bulunursa, onu Allah'a ortak koşmuş olur.
Halkı tatlı bir dille bu yönde uyarmak gerekir. Eğer baştan insanlara müşriklermiş gibi davranırsak, bu onları bizden soğutur. Dinde zaruretle bilineni bilmeyen kimse kendisine hüccet gelene dek mümindir, tevile müsait yerde batıl da olsa bir tevil getiren kimse yine mümindir, Tek olan Allah'a ve ahiret gününe iman eder ve Hazreti Muhammed'in getirdiklerinde sadık olduğuna inanır.
D. Suret
Akhi suret illa bir cisme bağlı değildir. Cisim olmayan bir şeyin de sureti olabilir. Örneğin Allah'ın Ademi kendi suretinde yaratması:
إذا قاتَلَ أحَدُكُمْ أخاهُ، فَلْيَجْتَنِبِ الوَجْهَ، فإنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ علَى صُورَتِهِ.
الراوي : أبو هريرة | المحدث : مسلم | المصدر : صحيح مسلم
الصفحة أو الرقم : 2612 | أحاديث مشابهة | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]
Burada Mahmut Ustaosmanoğlu ne demiş, yargılamadan kendisine, veya şu durumda kitabını okutan öğrencilerine sormak gerekir. Allah'ın abid ve zakir olması, kendine ibadet ve kendini zikir edenleri kendi yaratmasıyladır, çünkü Allah dışında her şey madumdur, yoktur, var değildir demiş olabilir. Bunu nasıl anlıyor, nasıl temellendiriyor, böyle düşünmenin ne gibi bir faydası var, yargılamadan önce kendilerine sorarım. Sözleri lafzen anlmaktan kaçınırım, çünkü dilde mecaz vardır ve mecaz meşrudur, her ne kadar kapalı konuşmanın insanı vebale sokacağına insansam da.
E. Avrupa
Evet, ama Sufilerle değil. Benim kaldığım yerde tasavvuf mevzu değil. Daha kötü akımlar var. Zinaya helal diyenler var. Ehli kitap müşrik değildir, mümindir diyenler var. Cennet cehennem yoktur, mecazidir diyenler var. Allah hüküm koymamıştır, insanların ictihadına bırakmıştır diyenler var. Başörtüsü ve tesettür farz değildir diyenler var. Siz eğer şu Sufilerle anlaşabilirseniz bizim durumumuzda olmadığınıza bin hamdü sena edersiniz. Siz Kufe'desiniz, biz Bağdat'ta
Bazen ben de Medine'de olmayı isterdim... Tabi Allah bilir, herkes kendi durumundan şikayetçi
Son düzenleme:
Çevrimdışı
Bir hanefi maturidi olarak Neo Batini bu mensuba Allah cc adaletiyle muhamele etsin
Çevrimiçi
A. Davetçiye yapılan hakaret, saygızılık konusu
Akhi davetçi Allah için çalışıyor olsa da doğrudan Allah'ın dinini temsil etmez. Şahsiyeti HER ZAMAN ön plandadır. İsterse kendini Allah'a adamış olsun ve başka bir iş yapmasın. İnsanlar onu belli kusurları sebebiyle, veya bir meselede farklı bir görüşe sahip oldukları için ayıplayabilirler. Kur'anı Kerim'de bazı Ehli Kitap ulemasına kitap taşıyan eşekler denmesi gibi, veya İncil'de kaydedildiği üzere İsa aleyhisselam'ın Yahudi ulemaya, Ferisîlere sert eleştirmelerde bulunması gibi. Ki bunlar haklı örneklerdir. Haksız örnekler başka.
Mesela Şafii fakih el Mervezi el Kaffal'ın Sultan Mahmut önünde İmam Ebu Hanife'nin namaz kılışyla alay ettiği rivayet edilir. İçtihatlarıyla alay etmeyi kastetmiş, dinin şiarı olan namaz ile değil. Ebu Hanife kendi namaz kılışının Sünneti temsil ettiğine inanırken, başkası onunla alay ediyor. Ama bu kişi kendisinin Sünnet üzere olduğunu zannetmekte. Dolayısıyla kimse Resulullah s.a.v. ile, din ile alay etmiyor. Diğerinin içtihadı ile alay ediyor.
İslam'ın şiarları da aynı şekilde. İnsanlar bir kimsenin sakalını, başörtüsünü veya belil bir minareyi beğenmeyebilirler. Öne çıkan bunların dinin şiarı olması değil, belli bir şahısta veya yapıdaki tezahürüdür. Dinin şiarı olduğu için, ve müminlere kin beslediği için düşmanlık gösterenler de vardır, ama bunu genel bir yolla belirleyemeyiz, tek tek belirlemek gerekir. Allah'ın kurralarla alay eden münafıkları açığa çıkarması, onların kalplerindeki küfrü aşikar etmesi buna bir örnektir. Halbuki belli bir hocanın veya hafızın şişman olmasıyla alay eden herkes o münafıklar gibi değildir, şahsi sebeplerle alay etmiş olabilir.
Gerçekten dini sebebiyle eziyet görüyor da olabilir bir kimse. Ve ma nekamu minhum illa en yuminu billahil azizil hamid... ayetinde ifade edildiği üzere. Haklısın, sırf hakkı savunduğun için seninle alay eden, bu duruma düşmüş olur. Ama belki konuşma tavrımız, üslubumuz da muhatabımızı kötü tavır almaya sevk etmiş olabilir. O yüzden böyle söylerken ihtiyatlı olunması gerektiğini düşünüyorum.
Dehre sövmenin Allah'a sövmek olması ise kaderin Allah'tan gelmesi sebebiyledir. Faili hakiki Allah'tır. Mukayese ile hak sözün de Allah'ın sözü olduğu söylenebilir. Ama o söz bizim ağızımızdan çıkıyor, bizim lafızlarımızla ifade ediliyor vs. Burada işte ihtiyat gerekiyor.
Evliyaullaha karşı düşmanlıkta bulunmaya karşı gelen uyarı ise hepimiz için geçerlidir. Bu sebeple herkes salih ve muttaki insanlarla konuşurken dikkatli olması gerekir. Kafirlere karşı Allah bize kalkandır. Ama müminlerle muamelede buna dayanmamak gerekir. Gerçek bir zülüm ortamı olması hariç.
Sen haklıysan ve haksız yere eziyet görüyorsan, Allah ecrini verecektir. Ben yine de mümin olarak, davetçi olarak kendi kusurlarımızı düzeltmeye bakmayı tercih ediyorum. Bu konuda mesela hakkı savunduğumuzu biliyoruz. Ama ya başka bir konuda hatalı bir görüşü savunurken aynı tavırı alırsak? Allah'ın bizim tarafamızda olduğuna güven bağlarsak? O zaman yanlış gurura kapılmış, kendimizi üstün görmüş oluruz. O yüzden ben Müslümanlarla konuşurken hatayı hep ilk kendimde ararım.
B. Tevhit ehli mefhumu ve İslam dini
Abla tevhit İslam'ın başıdır. Tevhit ve iman en yüksek ameldir ve önemi çok büyüktür dediğin gibi. Ama bugün anlaşıldığı gibi tevhit Müslümanların kendi aralarında temayüz ettiği bir vasıf değildir. Bir kimse ya muvahhittir, ya da değildir. Hariciler, Cehmiler, Mutezile ve sair tüm fırkalar ve Ehli Sünnet tevhitte ortaktır. Hatta bir Harici fırkası çıkmaza girdiği için tekfir ettiği Müslümanlara muvahhit sıfatıyla ayrı bir statü koymuş, oturdukları beldeye de darüşşirk karşılığında darüttevhit demiş, onların kadınlarıyla evlenmeyi caiz görmüştür. Harici yurdu ise bunun ötesinde darüliman olarak özelliğini korumuştur. Bugün Müslümanlar birbirlerini ameller değil de doğrudan tevhit üzerinden tekfir ettiği için, gerek istigase gerek hakimiyye meseleleri yoluyla, muvahhit temayüz edici bir vasıf haline gelmiştir, ama esasında öyle değildir. Her Müslüman, her Mümin muvahhittir. Tevhit dinin başıdır. Aşağıda işte bu nedenle İmam Zehebi her fırkadan tüm muvahhitlere dua etmiştir:
قال الذهبي رحمه الله: (غلاة المعتزلة، وغلاة الشيعة، وغلاة الحنابلة، وغلاة الأشاعرة، وغلاة المرجئة، وغلاة الجهمية، وغلاة الكرامية قد ماجت بهم الدنيا وكثروا، وفيهم أذكياء وعباد وعلماء، نسأل الله العفو والمغفرة لأهل التوحيد، ونبرأ إلى الله من الهوى و البدع، ونحب السنة وأهلها، ونحب العالم على ما فيه من الإتباع والصفات الحميدة، ولا نحب ما ابتدع فيه بتأويل سائغ، إنما العبرة بكثرة المحاسن)[سير أعلام النبلاء].
C. Tevil nedir?
Tevil avamı ilgilendirmez, avamı cehalet ilgilendirir ve dinin aslından bir şeyi cehaleten inkar ederler ise kendilerine hüccet getirildikten sonra sorumlu tutulurlar. Ancak tevil farklıdır. Tevil kişinin bir ayete getirdiği bir manadır, veya yaptığı fiile getirdiği bir manadır. İstigase'de bulunan Sufiler tüm ayetleri kabul ederler. Ama bazı nakilleri öne sürerek yaptıklarının meşru hatta müstehap olduğunu öne sürerler. İlmi tahkik ile bu tevillerinin batıl olduğunu öne sürebilsek bile, bu tevilleri kaimdir batıl bir tevil olarak. 1% olasılık ile bile olsa. Yukarıda @Vakar kardeşin getirdiği misaller de aynı şekilde. Oje, dört erkek eş vs.
Ancak anlamı kati bir ayeti dil kaidelerinin müsade etmediği bir anlama yoran, veya kati bir hükmü inkar eden küfre düşmüştür. Bunun için apaçık bir delil, bürhan gereklidir, İmam Gazali'nin Faysalüt Tefruka'da anlattığı üzere. Ancak dil çok esnek olduğu için bu zordur, ve tekfir de ihtilaflı bir meseledir.
Kuran Arap Müşriklerinden bahseder. Onlar dua ettikleri ilahları ilah olarak, mabud olarak benimserlerdi açıkça. Bunlar Allah'ın oğulları ve kızlarıydılar. Aynı kutsiyete sahiplerdi. Allah yalnızca üst ilah olarak bunları doğurmuştu. Subhanehu ve teala amma galu uluvven kebira. Dua ettiklerinde bu ilahların tasarruf sahibi olduklarına ve istediklerini yerine getirmeye mutlak kadir olduklarına inanıyorlardı. Allah ise hareketsizdi, dünyaya karışmazdı. Haşa.
Şimdi bunu Sufilerle karşılaştıralım. Evliyalar henüz ölmemişler, veya kabirlerinde diridirler. Allah bunları daha çok sever. Ama bunlar insanlar, ilah değil. Bunlara ibadet edilmez. İbadet Allah'a hastır. Bununla birlikte bazı nakiller onları Allah'a aracı kılmayı teşvik etmiş. Öyleyse onlardan medet dileyelim. Onlardan isteyelim. Onların zati kudretleri yok, tasarruf etmezler dünyada. Ama dileğimiz Allah'a iletirler. Onlardan isteyince, Allah'tan istemiş oluruz. İstisna ederiz: yalnız Allah dilerse tevessülümüz fayda eder. Gelen de Allah'tan gelir. Gavs'tan değil. Onun bereketi yalnızca Allah'ı razı etmiştir.
Bu şirke benzese de şirki ekber değildir. Eğer bir kimse evliyaları Allah'tan daha çok sevse, onları kutsayıp tazim etse onları Allah'a ortak koşmuş olur --- ama bu tehlike genel olarak vardır, nihai olarak bunu tespit etmek zordur, ancak secde gibi Allah'a has tazim şekilleriyle buna sınır koyabiliriz. O yüzden Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şirk karanlık bir gecede siyah taş üzerinde karıncanın yürümesinden daha tehlikelidir demiştir.
Sufilerin bu fiili tevessül olarak yorumlandığında, ki bu onların niyetine bakar, şirki ekber olmaktan çıkar. Duada şirk, ortak tarife göre, bir kimsenin bir kimseden yapamayacağı bir şeyi istemesidir. Sufilere göre evliyalar kendileri icraatte bulunmuyor, Allah'a aracı olarak Sufi'nin talebini ona ulaştırıyor, Allah da bunu gerçekleştiriyor.
Bu yaptıkları Peygamberin sünnetinde olmayan çirkin bir bidattir, ama bu haliyle şirki ekbere varmaz.
Ne var ki bir kimse hakikaten evliyanın, hayatta veya kabirde, sınırsız her şeyi bildiğini, gördüğünü, mutasarrıf olduğunu itikat etse, şeksiz Allah'a ilahi sıfatlarında ortak koşmuş olur ve Muhammed'in (sallallahu aleyhi ve sellem) okuduğu ayetleri inkar eder. Yine bir kimse Allah'tan başkasına tazimle yönelir ve Allah'a has olan suretlerde ona ibadette bulunursa, onu Allah'a ortak koşmuş olur.
Halkı tatlı bir dille bu yönde uyarmak gerekir. Eğer baştan insanlara müşriklermiş gibi davranırsak, bu onları bizden soğutur. Dinde zaruretle bilineni bilmeyen kimse kendisine hüccet gelene dek mümindir, tevile müsait yerde batıl da olsa bir tevil getiren kimse yine mümindir, Tek olan Allah'a ve ahiret gününe iman eder ve Hazreti Muhammed'in getirdiklerinde sadık olduğuna inanır.
D. Suret
Akhi suret illa bir cisme bağlı değildir. Cisim olmayan bir şeyin de sureti olabilir. Örneğin Allah'ın Ademi kendi suretinde yaratması:
إذا قاتَلَ أحَدُكُمْ أخاهُ، فَلْيَجْتَنِبِ الوَجْهَ، فإنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ علَى صُورَتِهِ.
الراوي : أبو هريرة | المحدث : مسلم | المصدر : صحيح مسلم
الصفحة أو الرقم : 2612 | أحاديث مشابهة | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]
Burada Mahmut Ustaosmanoğlu ne demiş, yargılamadan kendisine, veya şu durumda kitabını okutan öğrencilerine sormak gerekir. Allah'ın abid ve zakir olması, kendine ibadet ve kendini zikir edenleri kendi yaratmasıyladır, çünkü Allah dışında her şey madumdur, yoktur, var değildir demiş olabilir. Bunu nasıl anlıyor, nasıl temellendiriyor, böyle düşünmenin ne gibi bir faydası var, yargılamadan önce kendilerine sorarım. Sözleri lafzen anlmaktan kaçınırım, çünkü dilde mecaz vardır ve mecaz meşrudur, her ne kadar kapalı konuşmanın insanı vebale sokacağına insansam da.
E. Avrupa
Evet, ama Sufilerle değil. Benim kaldığım yerde tasavvuf mevzu değil. Daha kötü akımlar var. Zinaya helal diyenler var. Ehli kitap müşrik değildir, mümindir diyenler var. Cennet cehennem yoktur, mecazidir diyenler var. Allah hüküm koymamıştır, insanların ictihadına bırakmıştır diyenler var. Başörtüsü ve tesettür farz değildir diyenler var. Siz eğer şu Sufilerle anlaşabilirseniz bizim durumumuzda olmadığınıza bin hamdü sena edersiniz. Siz Kufe'desiniz, biz Bağdat'ta
Mesajınızı okuyunca bir anda kuşlar cıvıldamaya, güneş parlamaya, dünya çok güzel bir yere dönmeye başladı gözümde; nitekim bu insanları dinden çıkaran bir şirk yok, şirk hükümsüz oldu, şirk diye birşey kalmadı yani. Daha evvel dediğim gibi: açıkça bu dine giriş var, çıkış yok (!)
Gevşeyebilirsiniz kardeşler, tehlike kalmamış... )
Bu arada tevilleriyle, o saydıklarınız da müslümandır, çok dert edinmeye gerek yok.
Çevrimdışı
Ahi ben normalde insanları yüzüne karşı övmekten hoşlanmam, fakat haklida olsan haksızda olsan üslubun sakin tavırların birilerine sen şucusun bucusun deyip ötekileştirmeden ve kendisi gibi düşünmeyenleri batilla itham etmeden, ilim ve delille yazmaya çalışman beni çok etkiledi, Allah sana rahmet etsin.A. Davetçiye yapılan hakaret, saygızılık konusu
Akhi davetçi Allah için çalışıyor olsa da doğrudan Allah'ın dinini temsil etmez. Şahsiyeti HER ZAMAN ön plandadır. İsterse kendini Allah'a adamış olsun ve başka bir iş yapmasın. İnsanlar onu belli kusurları sebebiyle, veya bir meselede farklı bir görüşe sahip oldukları için ayıplayabilirler. Kur'anı Kerim'de bazı Ehli Kitap ulemasına kitap taşıyan eşekler denmesi gibi, veya İncil'de kaydedildiği üzere İsa aleyhisselam'ın Yahudi ulemaya, Ferisîlere sert eleştirmelerde bulunması gibi. Ki bunlar haklı örneklerdir. Haksız örnekler başka.
Mesela Şafii fakih el Mervezi el Kaffal'ın Sultan Mahmut önünde İmam Ebu Hanife'nin namaz kılışyla alay ettiği rivayet edilir. İçtihatlarıyla alay etmeyi kastetmiş, dinin şiarı olan namaz ile değil. Ebu Hanife kendi namaz kılışının Sünneti temsil ettiğine inanırken, başkası onunla alay ediyor. Ama bu kişi kendisinin Sünnet üzere olduğunu zannetmekte. Dolayısıyla kimse Resulullah s.a.v. ile, din ile alay etmiyor. Diğerinin içtihadı ile alay ediyor.
İslam'ın şiarları da aynı şekilde. İnsanlar bir kimsenin sakalını, başörtüsünü veya belil bir minareyi beğenmeyebilirler. Öne çıkan bunların dinin şiarı olması değil, belli bir şahısta veya yapıdaki tezahürüdür. Dinin şiarı olduğu için, ve müminlere kin beslediği için düşmanlık gösterenler de vardır, ama bunu genel bir yolla belirleyemeyiz, tek tek belirlemek gerekir. Allah'ın kurralarla alay eden münafıkları açığa çıkarması, onların kalplerindeki küfrü aşikar etmesi buna bir örnektir. Halbuki belli bir hocanın veya hafızın şişman olmasıyla alay eden herkes o münafıklar gibi değildir, şahsi sebeplerle alay etmiş olabilir.
Gerçekten dini sebebiyle eziyet görüyor da olabilir bir kimse. Ve ma nekamu minhum illa en yuminu billahil azizil hamid... ayetinde ifade edildiği üzere. Haklısın, sırf hakkı savunduğun için seninle alay eden, bu duruma düşmüş olur. Ama belki konuşma tavrımız, üslubumuz da muhatabımızı kötü tavır almaya sevk etmiş olabilir. O yüzden böyle söylerken ihtiyatlı olunması gerektiğini düşünüyorum.
Dehre sövmenin Allah'a sövmek olması ise kaderin Allah'tan gelmesi sebebiyledir. Faili hakiki Allah'tır. Mukayese ile hak sözün de Allah'ın sözü olduğu söylenebilir. Ama o söz bizim ağızımızdan çıkıyor, bizim lafızlarımızla ifade ediliyor vs. Burada işte ihtiyat gerekiyor.
Evliyaullaha karşı düşmanlıkta bulunmaya karşı gelen uyarı ise hepimiz için geçerlidir. Bu sebeple herkes salih ve muttaki insanlarla konuşurken dikkatli olması gerekir. Kafirlere karşı Allah bize kalkandır. Ama müminlerle muamelede buna dayanmamak gerekir. Gerçek bir zülüm ortamı olması hariç.
Sen haklıysan ve haksız yere eziyet görüyorsan, Allah ecrini verecektir. Ben yine de mümin olarak, davetçi olarak kendi kusurlarımızı düzeltmeye bakmayı tercih ediyorum. Bu konuda mesela hakkı savunduğumuzu biliyoruz. Ama ya başka bir konuda hatalı bir görüşü savunurken aynı tavırı alırsak? Allah'ın bizim tarafamızda olduğuna güven bağlarsak? O zaman yanlış gurura kapılmış, kendimizi üstün görmüş oluruz. O yüzden ben Müslümanlarla konuşurken hatayı hep ilk kendimde ararım.
B. Tevhit ehli mefhumu ve İslam dini
Abla tevhit İslam'ın başıdır. Tevhit ve iman en yüksek ameldir ve önemi çok büyüktür dediğin gibi. Ama bugün anlaşıldığı gibi tevhit Müslümanların kendi aralarında temayüz ettiği bir vasıf değildir. Bir kimse ya muvahhittir, ya da değildir. Hariciler, Cehmiler, Mutezile ve sair tüm fırkalar ve Ehli Sünnet tevhitte ortaktır. Hatta bir Harici fırkası çıkmaza girdiği için tekfir ettiği Müslümanlara muvahhit sıfatıyla ayrı bir statü koymuş, oturdukları beldeye de darüşşirk karşılığında darüttevhit demiş, onların kadınlarıyla evlenmeyi caiz görmüştür. Harici yurdu ise bunun ötesinde darüliman olarak özelliğini korumuştur. Bugün Müslümanlar birbirlerini ameller değil de doğrudan tevhit üzerinden tekfir ettiği için, gerek istigase gerek hakimiyye meseleleri yoluyla, muvahhit temayüz edici bir vasıf haline gelmiştir, ama esasında öyle değildir. Her Müslüman, her Mümin muvahhittir. Tevhit dinin başıdır. Aşağıda işte bu nedenle İmam Zehebi her fırkadan tüm muvahhitlere dua etmiştir:
قال الذهبي رحمه الله: (غلاة المعتزلة، وغلاة الشيعة، وغلاة الحنابلة، وغلاة الأشاعرة، وغلاة المرجئة، وغلاة الجهمية، وغلاة الكرامية قد ماجت بهم الدنيا وكثروا، وفيهم أذكياء وعباد وعلماء، نسأل الله العفو والمغفرة لأهل التوحيد، ونبرأ إلى الله من الهوى و البدع، ونحب السنة وأهلها، ونحب العالم على ما فيه من الإتباع والصفات الحميدة، ولا نحب ما ابتدع فيه بتأويل سائغ، إنما العبرة بكثرة المحاسن)[سير أعلام النبلاء].
C. Tevil nedir?
Tevil avamı ilgilendirmez, avamı cehalet ilgilendirir ve dinin aslından bir şeyi cehaleten inkar ederler ise kendilerine hüccet getirildikten sonra sorumlu tutulurlar. Ancak tevil farklıdır. Tevil kişinin bir ayete getirdiği bir manadır, veya yaptığı fiile getirdiği bir manadır. İstigase'de bulunan Sufiler tüm ayetleri kabul ederler. Ama bazı nakilleri öne sürerek yaptıklarının meşru hatta müstehap olduğunu öne sürerler. İlmi tahkik ile bu tevillerinin batıl olduğunu öne sürebilsek bile, bu tevilleri kaimdir batıl bir tevil olarak. 1% olasılık ile bile olsa. Yukarıda @Vakar kardeşin getirdiği misaller de aynı şekilde. Oje, dört erkek eş vs.
Ancak anlamı kati bir ayeti dil kaidelerinin müsade etmediği bir anlama yoran, veya kati bir hükmü inkar eden küfre düşmüştür. Bunun için apaçık bir delil, bürhan gereklidir, İmam Gazali'nin Faysalüt Tefruka'da anlattığı üzere. Ancak dil çok esnek olduğu için bu zordur, ve tekfir de ihtilaflı bir meseledir.
Kuran Arap Müşriklerinden bahseder. Onlar dua ettikleri ilahları ilah olarak, mabud olarak benimserlerdi açıkça. Bunlar Allah'ın oğulları ve kızlarıydılar. Aynı kutsiyete sahiplerdi. Allah yalnızca üst ilah olarak bunları doğurmuştu. Subhanehu ve teala amma galu uluvven kebira. Dua ettiklerinde bu ilahların tasarruf sahibi olduklarına ve istediklerini yerine getirmeye mutlak kadir olduklarına inanıyorlardı. Allah ise hareketsizdi, dünyaya karışmazdı. Haşa.
Şimdi bunu Sufilerle karşılaştıralım. Evliyalar henüz ölmemişler, veya kabirlerinde diridirler. Allah bunları daha çok sever. Ama bunlar insanlar, ilah değil. Bunlara ibadet edilmez. İbadet Allah'a hastır. Bununla birlikte bazı nakiller onları Allah'a aracı kılmayı teşvik etmiş. Öyleyse onlardan medet dileyelim. Onlardan isteyelim. Onların zati kudretleri yok, tasarruf etmezler dünyada. Ama dileğimiz Allah'a iletirler. Onlardan isteyince, Allah'tan istemiş oluruz. İstisna ederiz: yalnız Allah dilerse tevessülümüz fayda eder. Gelen de Allah'tan gelir. Gavs'tan değil. Onun bereketi yalnızca Allah'ı razı etmiştir.
Bu şirke benzese de şirki ekber değildir. Eğer bir kimse evliyaları Allah'tan daha çok sevse, onları kutsayıp tazim etse onları Allah'a ortak koşmuş olur --- ama bu tehlike genel olarak vardır, nihai olarak bunu tespit etmek zordur, ancak secde gibi Allah'a has tazim şekilleriyle buna sınır koyabiliriz. O yüzden Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şirk karanlık bir gecede siyah taş üzerinde karıncanın yürümesinden daha tehlikelidir demiştir.
Sufilerin bu fiili tevessül olarak yorumlandığında, ki bu onların niyetine bakar, şirki ekber olmaktan çıkar. Duada şirk, ortak tarife göre, bir kimsenin bir kimseden yapamayacağı bir şeyi istemesidir. Sufilere göre evliyalar kendileri icraatte bulunmuyor, Allah'a aracı olarak Sufi'nin talebini ona ulaştırıyor, Allah da bunu gerçekleştiriyor.
Bu yaptıkları Peygamberin sünnetinde olmayan çirkin bir bidattir, ama bu haliyle şirki ekbere varmaz.
Ne var ki bir kimse hakikaten evliyanın, hayatta veya kabirde, sınırsız her şeyi bildiğini, gördüğünü, mutasarrıf olduğunu itikat etse, şeksiz Allah'a ilahi sıfatlarında ortak koşmuş olur ve Muhammed'in (sallallahu aleyhi ve sellem) okuduğu ayetleri inkar eder. Yine bir kimse Allah'tan başkasına tazimle yönelir ve Allah'a has olan suretlerde ona ibadette bulunursa, onu Allah'a ortak koşmuş olur.
Halkı tatlı bir dille bu yönde uyarmak gerekir. Eğer baştan insanlara müşriklermiş gibi davranırsak, bu onları bizden soğutur. Dinde zaruretle bilineni bilmeyen kimse kendisine hüccet gelene dek mümindir, tevile müsait yerde batıl da olsa bir tevil getiren kimse yine mümindir, Tek olan Allah'a ve ahiret gününe iman eder ve Hazreti Muhammed'in getirdiklerinde sadık olduğuna inanır.
D. Suret
Akhi suret illa bir cisme bağlı değildir. Cisim olmayan bir şeyin de sureti olabilir. Örneğin Allah'ın Ademi kendi suretinde yaratması:
إذا قاتَلَ أحَدُكُمْ أخاهُ، فَلْيَجْتَنِبِ الوَجْهَ، فإنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ علَى صُورَتِهِ.
الراوي : أبو هريرة | المحدث : مسلم | المصدر : صحيح مسلم
الصفحة أو الرقم : 2612 | أحاديث مشابهة | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]
Burada Mahmut Ustaosmanoğlu ne demiş, yargılamadan kendisine, veya şu durumda kitabını okutan öğrencilerine sormak gerekir. Allah'ın abid ve zakir olması, kendine ibadet ve kendini zikir edenleri kendi yaratmasıyladır, çünkü Allah dışında her şey madumdur, yoktur, var değildir demiş olabilir. Bunu nasıl anlıyor, nasıl temellendiriyor, böyle düşünmenin ne gibi bir faydası var, yargılamadan önce kendilerine sorarım. Sözleri lafzen anlmaktan kaçınırım, çünkü dilde mecaz vardır ve mecaz meşrudur, her ne kadar kapalı konuşmanın insanı vebale sokacağına insansam da.
E. Avrupa
Evet, ama Sufilerle değil. Benim kaldığım yerde tasavvuf mevzu değil. Daha kötü akımlar var. Zinaya helal diyenler var. Ehli kitap müşrik değildir, mümindir diyenler var. Cennet cehennem yoktur, mecazidir diyenler var. Allah hüküm koymamıştır, insanların ictihadına bırakmıştır diyenler var. Başörtüsü ve tesettür farz değildir diyenler var. Siz eğer şu Sufilerle anlaşabilirseniz bizim durumumuzda olmadığınıza bin hamdü sena edersiniz. Siz Kufe'desiniz, biz Bağdat'ta
Çevrimdışı
Abla Müslüman olmak insanı kurtarır mı? Bir de böyle düşünelim. Müslüman hesaba çekilmeyecek mi? Dinde gevşek davranan, ilimsizce konuşan herkes Allah'tan korkmal. Samimi olmayanlar kendilerini bu dünyada kurtarabilirler, ama Allah'ın yüzüne nasıl bakacaklar kıyamet günü? Bize düşen tebliğ etmek. Hükmü Allah verecek.
Çevrimiçi
Müslüman, şirk koşmadan Allah'a ulaşan bir kişi olarak, ehl-i sünnete göre diğer günahlarının affedilme umudu olan; affedilmezse cehennemde cezasını çektikten sonra cennete girecek kişidir. Kısaca şirk koşmadan Allah'a kavuşan için affedilmeye dair umudu, ceza çekecek olsa da cennet umudu vardır.
Müşrikte bu umut yoktur, şirk koşanların ameli boşa çıkmıştır ve yerleri sonsuz cehennemdir.
Çevrimdışı
Allah razı olsun akhi. @Ummu Aişe abla da biz kızdırana dek böyle yazıyordu
Allah affetsin. Ben bunu kendimde gördüm. Söz ancak, insana değer verdiğinde etkili olur. Her ne olursa olsun. İnsanlara değer vermeden onlarla konuşulmaz.
Çevrimiçi
Kızdırınca, evet böyle oluyor )Allah razı olsun akhi. @Ummu Aişe abla da biz kızdırana dek böyle yazıyordu
Ben bunu kendimde gördüm. Söz ancak, insana değer verdiğinde etkili olur. Her ne olursa olsun. İnsanlara değer vermeden onlarla konuşulmaz.
Güzel konuşma ve sabır üstün meziyetlerdendir, takdir ediyorum; ama biraz da şirk konusunda İslam'ın, ehl-i sünnetin orta yoluna gelseniz... Biz de "çıktınız" demek zorunda kalmasak. Tartışma böylece bitse...
Çevrimdışı
Doğru, ama Mümin de asla emin olmamalı uhrevi durumundan. Daima havfü raca halinde yaşamalıdır. Resulullah'ın (s.a.v.) sahabeye öğrettiği gibi.
Zaten İrca tartışması da bu yüzden çıkmıştır. Bazı ulema herkes mümindir, herkesin imanı eşittir deyince, diğerleri kızmış bu insanları gevşekliye sevk eder diye. Ama o dönem İrca'ya karşı tavır alan ulema bu sertliği herkes için savunuyordu. Hanbelilerde örneğin mümin özel bir vasıftır. Her Müslümana mümin denmez. Hatta ben Müminim demek yerine, İNŞALLAH müminim demek gerekir derlerdi. İrcayı savunan Hanefi ulema ise herkes Mümindir İmanda eşittir demekle birlikte müminlerin de cehenneme gidebileceğini vurguluyordu. Yalnız Mürcie'den bazıları imanla birlikte günah zarar vermez demiştir, özellikle de bu söz büyük tepki getirmiştir. Ama bu sözü ortadan kaldırırsak, Tahavi'nin Hanefilerde nihai olarak yaptığı gibi, herkes yine havfü racaya düşer. Bizde de şimdi aynı tartışma muvahhit ismi üzerinden gidiyor. Tek fark onlar (Mürcie ve Ehli Hadis başta diğer ulema) tekfiri tartışmazken, biz tekfiri de tartışıyoruz.
Ehli Sünnet'in yolu demek için Sünni ulemanın icması gerek, ancak tekfir kazâyı ilgilendiren bir hükümdür ve bunda icma yoktur. Yine Akait'te de Ehli Sünnet içerisinde feri meselelerde ihtilaflar vardır. Bu bizi ayırmaz.
Son düzenleme:
Çevrimiçi
Hükmün zahire göre olduğunu hatırlatsam...
Ayet ve hadislerde apaçık şirk, kabul edilmeyecek düzeyde tevil ve cehalet mazereti ve tebliğ... Ardından zahiren ne görünüyor? Mazareti kalmayanı şirk ne yapıyor?
- Durum
Benzer konular
-
İ
-
İSaldırgan Tarikatçı Çıktı. İsmailağa tarikatı belası (!)
- Başlatan İlimSeven
- Cevaplar: 16
-
İ
-
İ
-
Haber İsmailağa Cemaati'nden 'Cübbeli Şarlo' Açıklaması ve Şarlo'dan Cevab- Başlatan Abdulmuizz Fida
- Cevaplar: 6
-
Video İsmailağa Tarikatı Fetva Hattında Şirk Cehaleti - Full
- Başlatan Abdulmuizz Fida
- Cevaplar: 9
-
Haber Bandrollu Munafık Kadirov'dan Ismailağa Cemaati Lideri Ustaosmanoğlu’na Ziyaret- Başlatan عبيد
- Cevaplar: 5
-