Allah'ın kula hayrı inmekte, kulun ise O'na şerri ulaşmaktadır. Allah, kendisine hiçbir ihtiyacı olmadığı halde kuluna nimetler vererek kendisini sevdirmekte, kul ise O'na muhtaç olduğu halde işlediği günahlarla kendinden nefret ettirmektedir.
Ne Allah'ın ihsanı ve inamı kulu günahtan alıkoymakta ne de kulun isyanı ve kötülüğü Allah'ı ihsan ve iyilikten alıkoymaktadır. İşte en büyük kötülük, kalplerin böylesine yüce bir varlığı sevmekten mahrum olması ve sevgisini başka varlıklara yöneltmesidir.
(Allah Sevgisi, İbn Kayyım)